2008 μούτζες.Ακόμα και τα δήθεν μπλόγκ είναι καλύτερα απο τα μπλογκ που τα κατακρίνουν...Κανείς δεν είναι σε θέση να υψώνει τον εαυτό του σε θέση ισχύος και να κρίνει τους άλλους,σαν οι ίδιοι να είναι αλάθητοι στη ζωή τους.Μπλογκερ που γράφουν την προσωπική τους άποψη,μπλόγκερ που μοιράζονται τις δικές τους στιγμές,μπλόγκερ, που θέτουν προβληματισμούς.
Όταν ξεκίνησα το μπλόγκ δεν είμουν στην καλύτερη φάση της ζωής μου,και βρέθηκαν άτομα που περνάνε την ίδια φάση,άτομα που με καταλαβαίνουν,αλλά και άτομα που προσπαθούν να με καταλάβουν...
Αυτός ο μπλογκινγκ απολογισμός για φετος,μιας και δεν μετράω πολλά ψωμιά.Ελπίζω να είμαι εδώ και του χρόνου. :)
Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά και να σας μπει ο χρόνος με άτομα που αγαπάτε!Εμένα πάντως θα μου μπει ανέλπιστα καλά!!
Υ.Γ.: Keen on boys συγχώρεσε με απο του χρόνου δεν θα βάζω autoplay αλλά αυτή τη φορά το αφιερώνω σε σένα(κατα βάθος κρύβεται μέσα σου μια Λιλλιπούπολη) :)
Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008
Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
Όταν τελικά περπατάς μονάχος...
Στριφογυρνώ...Κρύο!
Ανάβω κλιματιστικό.Θέλω νερό δίψασα.Δεν με πιάνει πάλι ύπνος...
Αντικειμενικά μου συμβαίνουν όμορφα πράγματα στην ζωή μου.Εγώ γιατί βλέπω μόνο τα στραβά?Ίσως υπάρχουν άνθρωποι που με σκεφτονται.Ίσως να τους σκέφτομαι και εγώ,αλλά να μας χωρίζουν άλλα!
Έσβησα και κεράκια!Έκανα μια ευχή αλλά δεν πραγματοποιήθηκε.Βλακείες!Σε λίγο όπως το πάω θα ξαναπιστέψω στον αι(γαμήσου)Βασίλη.
22 χρόνια ζω.Για την ακρίβεια 22 και 1 μέρα.Κάνω τον απολογισμό.Μελαγχολίες πολλές,ένας ίσως ανεκπλήρωτος έρωτας,μιζέρια σε μπόλικη δόση,και μετριότητα.Α ναι,έκοψα το μακρύ μαλλί.Αυτό είναι το πιο ολοκληρωμένο πράγμα που έχω πετύχει.Θα ήταν ιδανικό τώρα που έκλεισα τα 22 να τα ξεγράψω και να τα αφήσω πίσω μου όλα.Μπούρδες.Κακά διατυπωμένα κλισέ!
Είμαι ο ίδιος,μένω στο ίδιο σπίτι και δεν έχω όνειρα.Δεν εχω στόχους.Ισως οι μόνοι στόχοι που έχω είναι να έχω φίλους και να περνάω καλά.Αλλά ούτε φίλους έχω ούτε έχω καταφέρει να μάθω πως μπορώ να περάσω καλά.
Με πιάνει σπαστικό γέλιο.Αν έμεναν απο κάτω γείτονες θα είχαν ήδη φωνάξει την αστυνομία απο τις φωνές μου.Αλλά καμία αίσθηση ανθρώπινης παρουσίας,έστω και αυτής της ψυχρής γειτονικής.
Μια φορά ήρθε η γιαγιά απο τον τρίτο για να μου κάνει παρατήρηση για την μουσική και χάρηκα!
Ανοίγω ένα μπουκάλι τεκίλα δώρο απο έναν μακρινό φίλο που ίσως είναι απο τους λίγους ανθρώπους που ένιωσα κοντά μου.
Δίπλα είναι και το gin που ξέμεινε απο προηγούμενη αλκοολονύχτα.
Κοκτέηλ πάρτυ?Δεν έχω κάνει ποτέ.Θα καλέσω κόσμο!Θα έρθουν όλοι οι φίλοι μου.Θα καλέσω και άτομα απο την σχολή.Αλλά θα χωρέσουμε στο σπίτι?
-Συγνώμη δεν μπορώ έχω εξετάσεις!
-Ελα παιδί μου χρόνια πολλά να τα εκατοστήσεις και με ένα καλό παιδί,δεν μπορώ να έρθω
-Θα μείνω σήμερα μέσα δεν έχω όρεξη.
Νοιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά.Πραγματοποιώ τις ίδιες λειτουργίες που κάνω πάντα ενώ είμαι μόνος μου και μπορώ να ξεσπάσω ελεύθερα αφού δεν με βλέπει κανείς.Αλλά δεν το κάνω.Αποφεύγω ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό.
Αισιοδοξία λένε ε?Ε ας χαμογελάσω να τους κάνω την χάρη!!!
Ανάβω κλιματιστικό.Θέλω νερό δίψασα.Δεν με πιάνει πάλι ύπνος...
Αντικειμενικά μου συμβαίνουν όμορφα πράγματα στην ζωή μου.Εγώ γιατί βλέπω μόνο τα στραβά?Ίσως υπάρχουν άνθρωποι που με σκεφτονται.Ίσως να τους σκέφτομαι και εγώ,αλλά να μας χωρίζουν άλλα!
Έσβησα και κεράκια!Έκανα μια ευχή αλλά δεν πραγματοποιήθηκε.Βλακείες!Σε λίγο όπως το πάω θα ξαναπιστέψω στον αι(γαμήσου)Βασίλη.
22 χρόνια ζω.Για την ακρίβεια 22 και 1 μέρα.Κάνω τον απολογισμό.Μελαγχολίες πολλές,ένας ίσως ανεκπλήρωτος έρωτας,μιζέρια σε μπόλικη δόση,και μετριότητα.Α ναι,έκοψα το μακρύ μαλλί.Αυτό είναι το πιο ολοκληρωμένο πράγμα που έχω πετύχει.Θα ήταν ιδανικό τώρα που έκλεισα τα 22 να τα ξεγράψω και να τα αφήσω πίσω μου όλα.Μπούρδες.Κακά διατυπωμένα κλισέ!
Είμαι ο ίδιος,μένω στο ίδιο σπίτι και δεν έχω όνειρα.Δεν εχω στόχους.Ισως οι μόνοι στόχοι που έχω είναι να έχω φίλους και να περνάω καλά.Αλλά ούτε φίλους έχω ούτε έχω καταφέρει να μάθω πως μπορώ να περάσω καλά.
Με πιάνει σπαστικό γέλιο.Αν έμεναν απο κάτω γείτονες θα είχαν ήδη φωνάξει την αστυνομία απο τις φωνές μου.Αλλά καμία αίσθηση ανθρώπινης παρουσίας,έστω και αυτής της ψυχρής γειτονικής.
Μια φορά ήρθε η γιαγιά απο τον τρίτο για να μου κάνει παρατήρηση για την μουσική και χάρηκα!
Ανοίγω ένα μπουκάλι τεκίλα δώρο απο έναν μακρινό φίλο που ίσως είναι απο τους λίγους ανθρώπους που ένιωσα κοντά μου.
Δίπλα είναι και το gin που ξέμεινε απο προηγούμενη αλκοολονύχτα.
Κοκτέηλ πάρτυ?Δεν έχω κάνει ποτέ.Θα καλέσω κόσμο!Θα έρθουν όλοι οι φίλοι μου.Θα καλέσω και άτομα απο την σχολή.Αλλά θα χωρέσουμε στο σπίτι?
-Συγνώμη δεν μπορώ έχω εξετάσεις!
-Ελα παιδί μου χρόνια πολλά να τα εκατοστήσεις και με ένα καλό παιδί,δεν μπορώ να έρθω
-Θα μείνω σήμερα μέσα δεν έχω όρεξη.
Νοιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά.Πραγματοποιώ τις ίδιες λειτουργίες που κάνω πάντα ενώ είμαι μόνος μου και μπορώ να ξεσπάσω ελεύθερα αφού δεν με βλέπει κανείς.Αλλά δεν το κάνω.Αποφεύγω ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό.
Αισιοδοξία λένε ε?Ε ας χαμογελάσω να τους κάνω την χάρη!!!
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008
Love fright !
"Χρειάζεται σφουγγάρισμα το πάτωμα,τόσος καφές έχει χυθεί", ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν ξύπνησα,αντί να πω καλημέρα στον εαυτό μου και να κανω στρέτσινγκ.Το κεφάλι μου πάει να σπάσει απο την χτεσινή μπόμπα,σημάδι οτι πρέπει να αποφεύγω αυτό το μαγαζί...
Αφού ήπια δυο γουλιές καφέ,τον βλέπω στο μσν και ένα χαμόγελο σχηματίζεται αβίαστα στο πρόσωπο μου...Μου φάνηκε περίεργο αλλά μου άρεσε.Αρχίσαμε να μιλάμε...
Στην συζήτηση πάνω προβληματίστηκα αρκετά για τον εαυτό μου.Παρατήρησα οτι έχω την τάση να ξεγυμνώνω τους άλλους,ενώ δεν είναι έτοιμοι ή δεν έχει έρθει η ώρα για να πουν αυτό που θέλουν.Και μερικούς ανθρώπους τους πνίγει αυτό το πράγμα.Οπότε αφού το αντιλαμβάνομαι γιατί το κάνω?Μήπως τελικά είμαι ένα "σαδιστικό γουρούνι" όπως θα λεγε και η Γκιώνα στο "κλάμα"?Μήπως για να καλύψω δικές μου ανασφάλειες,θέτοντας τον εαυτό μου σε μια κατάσταση στην οποία περιμένει ο άλλος απο μένα και μετά δεν μπορώ να ανταποκριθώ?
Κάνω γρήγορα ένα μπανάκι και βγαίνω έξω σε μια παράσταση που συμμετείχε μια φίλη μου.Μου στέλνει μήνυμα οτι θέλει να τα πούμε.Και μόνο που πήρα μύνημα απο αυτόν τινάχτηκα απο χαρά σαν έφηβος.Και εγώ θέλω να τα πούμε..."Παίξτο δύσκολος και κράτα λίγη απόσταση να δεις πως θα τρέχει" λέει το διαβολάκι μου,ενώ το αγγελάκι"Μπορείς να το κάνεις αυτό?Κοίτα τον πόοοοοοσο όμορφος ειναι!!!"
Μετά απο αυτήν την εσωτερική σύγκρουση του στέλνω μήνυμα και του εξηγώ οτι δεν μπορώ γιατί θα βγώ εξω.Καμία ανταπόκριση...Άγχος...Άγχος...Άγχος...
Βαθιές ανάσες.
Και άλλες βαθιές ανάσες.
Στέλνω και δεύτερο μήνυμα δήθεν φιλικό για ξεκάρφωμα...
Καμία ανταπόκριση ξανά.
Κινητό-προέκταση του δεξιού χεριού.Με το αριστερό καπνίζω όλο το πακέτο εξαιτίας της στρεσαρισμένης μου κατάστασης.
Μια λέξη στριφογυρίζει στο μυαλό μου..Απόρριψη.Πάλι.Ευτυχώς αυτή τη φορά είμουν κάπως πιο προετοιμασμένος,και δεν με πήρε τόσο πολύ απο κάτω.Μάλλον εγώ έκανα λάθος πάλι,ίσως με το να πιέσω καταστάσεις...Ίσως το ίδιο έκανα και τις προηγούμενες φορές.Γιατί δεν βρέθηκε κάποιος να μου πει "ρε μαλακισμένο ξεκόλλα με αυτό που κάνεις?" και πρέπει να βασανίζομαι υποθέτοντας?Πίνω 3 ποτά προαπαθώντας να μην το πάρω βαριά.Φεύγω και μετακινούμαι προς το σπίτι.
Την ωρα που προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα,χτυπάει το κινητό μου!Μήνυμα...
Αφού ήπια δυο γουλιές καφέ,τον βλέπω στο μσν και ένα χαμόγελο σχηματίζεται αβίαστα στο πρόσωπο μου...Μου φάνηκε περίεργο αλλά μου άρεσε.Αρχίσαμε να μιλάμε...
Στην συζήτηση πάνω προβληματίστηκα αρκετά για τον εαυτό μου.Παρατήρησα οτι έχω την τάση να ξεγυμνώνω τους άλλους,ενώ δεν είναι έτοιμοι ή δεν έχει έρθει η ώρα για να πουν αυτό που θέλουν.Και μερικούς ανθρώπους τους πνίγει αυτό το πράγμα.Οπότε αφού το αντιλαμβάνομαι γιατί το κάνω?Μήπως τελικά είμαι ένα "σαδιστικό γουρούνι" όπως θα λεγε και η Γκιώνα στο "κλάμα"?Μήπως για να καλύψω δικές μου ανασφάλειες,θέτοντας τον εαυτό μου σε μια κατάσταση στην οποία περιμένει ο άλλος απο μένα και μετά δεν μπορώ να ανταποκριθώ?
Κάνω γρήγορα ένα μπανάκι και βγαίνω έξω σε μια παράσταση που συμμετείχε μια φίλη μου.Μου στέλνει μήνυμα οτι θέλει να τα πούμε.Και μόνο που πήρα μύνημα απο αυτόν τινάχτηκα απο χαρά σαν έφηβος.Και εγώ θέλω να τα πούμε..."Παίξτο δύσκολος και κράτα λίγη απόσταση να δεις πως θα τρέχει" λέει το διαβολάκι μου,ενώ το αγγελάκι"Μπορείς να το κάνεις αυτό?Κοίτα τον πόοοοοοσο όμορφος ειναι!!!"
Μετά απο αυτήν την εσωτερική σύγκρουση του στέλνω μήνυμα και του εξηγώ οτι δεν μπορώ γιατί θα βγώ εξω.Καμία ανταπόκριση...Άγχος...Άγχος...Άγχος...
Βαθιές ανάσες.
Και άλλες βαθιές ανάσες.
Στέλνω και δεύτερο μήνυμα δήθεν φιλικό για ξεκάρφωμα...
Καμία ανταπόκριση ξανά.
Κινητό-προέκταση του δεξιού χεριού.Με το αριστερό καπνίζω όλο το πακέτο εξαιτίας της στρεσαρισμένης μου κατάστασης.
Μια λέξη στριφογυρίζει στο μυαλό μου..Απόρριψη.Πάλι.Ευτυχώς αυτή τη φορά είμουν κάπως πιο προετοιμασμένος,και δεν με πήρε τόσο πολύ απο κάτω.Μάλλον εγώ έκανα λάθος πάλι,ίσως με το να πιέσω καταστάσεις...Ίσως το ίδιο έκανα και τις προηγούμενες φορές.Γιατί δεν βρέθηκε κάποιος να μου πει "ρε μαλακισμένο ξεκόλλα με αυτό που κάνεις?" και πρέπει να βασανίζομαι υποθέτοντας?Πίνω 3 ποτά προαπαθώντας να μην το πάρω βαριά.Φεύγω και μετακινούμαι προς το σπίτι.
Την ωρα που προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα,χτυπάει το κινητό μου!Μήνυμα...
Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008
Uni Kombat
Έβγαλε ένα τσιγάρο απο την τσάντα του και με τον κλεμμένο αναπτήρα το άναψε.Είχε αυτό το κακό προαίσθημα που ευτυχώς συνήθως δεν βγαίνει αληθινό,αλλά είναι δύσκολο να το νοιώθεις όταν το έχεις.Ακούει μια φωνή να τον χαιρετάει.
Βγήκε αληθινό...
Ήταν μια συμφοιτήτρια του.
"Γεια σου τι κανεις?Μου λειψες(ναι καλά μωρή)"
"Καλά μια χαρά"
"Δεν σε βλέπω να έρχεσαι στην σχολή(Μήπως κρατάς και παρουσίες)"
"Ξέρεις είμαι 5ο έτος δεν χρωστάμε και τα ίδια μαθήματα(πάρτα μωρή άρρωστη)"
"Άντε να κανονίσουμε να τα πούμε(πως πως,πήγαινε στην γωνία να δεις εαν έρχομαι)"
"Ναι ρε το έχεις το τηλέφωνο μου(σιγά μην χρεωθώ για την φατσα σου κιόλας)"
Μέχρι να με πάρει και να σκεφτώ καποια δικαιολογία για να την αποφύγω,προβληματίζομαι για αυτού του είδους υποκρισία,του στύλ "Μου λειψες","Που χάθηκες" απο άτομα που δεν τα ξέρω και δεν τους χρωστάω ούτε εξηγήσεις ούτε τίποτα.Πως τους έλειψα δηλαδή?Μήπως είμασταν κολλητάρια?"Που χάθηκες"?Κάναμε δηλαδή πολύ παρέα και ξαφνικά με πήρανε τηλέφωνο και δεν το σήκωνα?
Το μόνο καλό είναι οτι αυτοί τώρα τελειώνουν και θα ηρεμήσει το κεφάλι μου απο τέτοια γλοιώδη πλάσματα.Ώρες ώρες σκέφτομαι πως είμαι στο Mortal Kombat και τους κάνω fatality.Όσοι δεν γνωρίζετε το fatality θα σας ρωτούσα απο ποιον κόσμο ήρθατε,αλλά επειδή είμαι στις καλές μου γράψτε το στο youtube. ;)
Κάθισα για καφέ μαζί με μια φίλη μου.
-"Το 11"
-"Χαχα που το θυμήθηκες αυτό ρε?"
-"Α δεν σου πα.Το 22"
-"Εεε δεν το πες καλά"
-"Ποια είναι τα κριτήρια δηλαδή για να πεις ένα καλό ανέκδοτο?Μπορεί να λέει κάποιος καλά ανέκδοτα αλλά να μην έχει την διάθεση.Μπορεί να έχει την διάθεση αλλά να μην ξέρει ανέκδοτα."
-"Μπορεί να φταίει και η αιωνιότητα της τέντας?"
-"Να την ρωτήσουμε?"
-"Την αιωνιότητα η την τέντα?"
-"Tην οντότητα της αιωνιότητας της τέντας"
Με τις συζητήσεις που κάναμε εκείνη την μέρα θα μπορούσαμε να είμαστε ένα ζευγάρι που μιλάει στην ταινία "Καφές και τσιγάρα" στο πιο σουρεάλ.
Και επειδή την σάπια ιντελλεκτουαλιά την βαριέσαι το απόγευμα λέω να διοχετεύσω την συσσωρευμένη βία μου στο playstation και στο αγαπημένο μου Tekken
Βγήκε αληθινό...
Ήταν μια συμφοιτήτρια του.
"Γεια σου τι κανεις?Μου λειψες(ναι καλά μωρή)"
"Καλά μια χαρά"
"Δεν σε βλέπω να έρχεσαι στην σχολή(Μήπως κρατάς και παρουσίες)"
"Ξέρεις είμαι 5ο έτος δεν χρωστάμε και τα ίδια μαθήματα(πάρτα μωρή άρρωστη)"
"Άντε να κανονίσουμε να τα πούμε(πως πως,πήγαινε στην γωνία να δεις εαν έρχομαι)"
"Ναι ρε το έχεις το τηλέφωνο μου(σιγά μην χρεωθώ για την φατσα σου κιόλας)"
Μέχρι να με πάρει και να σκεφτώ καποια δικαιολογία για να την αποφύγω,προβληματίζομαι για αυτού του είδους υποκρισία,του στύλ "Μου λειψες","Που χάθηκες" απο άτομα που δεν τα ξέρω και δεν τους χρωστάω ούτε εξηγήσεις ούτε τίποτα.Πως τους έλειψα δηλαδή?Μήπως είμασταν κολλητάρια?"Που χάθηκες"?Κάναμε δηλαδή πολύ παρέα και ξαφνικά με πήρανε τηλέφωνο και δεν το σήκωνα?
Το μόνο καλό είναι οτι αυτοί τώρα τελειώνουν και θα ηρεμήσει το κεφάλι μου απο τέτοια γλοιώδη πλάσματα.Ώρες ώρες σκέφτομαι πως είμαι στο Mortal Kombat και τους κάνω fatality.Όσοι δεν γνωρίζετε το fatality θα σας ρωτούσα απο ποιον κόσμο ήρθατε,αλλά επειδή είμαι στις καλές μου γράψτε το στο youtube. ;)
Κάθισα για καφέ μαζί με μια φίλη μου.
-"Το 11"
-"Χαχα που το θυμήθηκες αυτό ρε?"
-"Α δεν σου πα.Το 22"
-"Εεε δεν το πες καλά"
-"Ποια είναι τα κριτήρια δηλαδή για να πεις ένα καλό ανέκδοτο?Μπορεί να λέει κάποιος καλά ανέκδοτα αλλά να μην έχει την διάθεση.Μπορεί να έχει την διάθεση αλλά να μην ξέρει ανέκδοτα."
-"Μπορεί να φταίει και η αιωνιότητα της τέντας?"
-"Να την ρωτήσουμε?"
-"Την αιωνιότητα η την τέντα?"
-"Tην οντότητα της αιωνιότητας της τέντας"
Με τις συζητήσεις που κάναμε εκείνη την μέρα θα μπορούσαμε να είμαστε ένα ζευγάρι που μιλάει στην ταινία "Καφές και τσιγάρα" στο πιο σουρεάλ.
Και επειδή την σάπια ιντελλεκτουαλιά την βαριέσαι το απόγευμα λέω να διοχετεύσω την συσσωρευμένη βία μου στο playstation και στο αγαπημένο μου Tekken
Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008
Walking Dead
Ξύπνησα απο το άκουσμα του αέρα.Μάλλον είναι καιρός να πάρω αεροστοπ.Έχω μια τεράστια πείνα απο την δίαιτα που ξεκίνησα.Μπορεί να κάνω τέτοια εξαντλητική δίαιτα αλλά ταυτόχρονα κριτικάρω και τα μοντέλα που κάνουν το ίδιο πράγμα.Κάπως πρέπει όμως και μένα να μου δώσει σημασία ο ομορφούλης του απέναντι τραπεζιού.
Το παραπάνω νευρωτικό λογύδριο ήταν απλά μια υστερική εισαγωγή.Η αλήθεια είναι οτι δεν ξέρω τι να γράψω.Είναι η φάση που το μυαλό είναι κενό σαν κάποιος να διέγραψε αρχεία απο τον σκληρό δίσκο.
Μερικές φορές η Θεσσαλονίκη με πνίγει,σαν να θέλω να φύγω απο εδώ πέρα αλλά κάτι να με κρατάει.Που υπάρχουν πολλά πράγματα που με κρατάνε αλλά δεν τα θεωρώ επαρκή για να μείνω.Ίσως όμως αυτό που με κρατάει δέσμιο είναι ο φόβος.
Άλλες φορές σκέφτομαι οτι είναι μια πόλη που δεν έχω έναν κοντινό μου άνθρωπο. "Ψήνεσαι για τίποτα το βράδυ?" -"Μπα θα μείνω με την Μ. σήμερα","Αρρώστησα μπορείς να πας στο φαρμακείο να μου φέρεις παυσίπονα"-"Ααχ δεν γίνεται έχω πρόβα σε λίγο".
Η το ακόμα χειρότερο,μια φορά είχα βγεί έξω με μια κοπέλα και να είμαστε δύο ώρες και να μου αναλύει τα προβλήματά της.Επίτηδες δεν την διέκοψα για να δω πόσο μπορεί να καθίσει ο άλλος να σου λέει για τον εαυτό του.Στο τέλος δεν με ρώτησε καν για τα δικά μου προβλήματα,που εκείνη την μέρα είμουν σκατά.
Θα μου πεις τι θέλω και τα θυμάμαι.Θα μου πεις οτι ίσως απομονώθηκα και εγώ.
Άλλες χρονιές που είχα οικονομικό πρόβλημα ήλπιζα να έχω λεφτά και θα είμουν ευτυχισμένος.Τώρα που μπορώ καθε εβδομάδα να βγαίνω για ψώνια ελπίζω για φίλους.
Άλλες φορές σκέφτομαι μήπως κάνω εγω κάτι και διώχνω τους ανθρώπους.Είτε είναι ερωτικό είτε φιλικό.
Οι μέρες μου είναι αξιολύπητες.Σχολή,σπίτι και μετά να περάσει η ώρα διαβάζοντας μπλογκς.Βλέπεις και καμιά ταινία για το ξεκάρφωμα.Όπως χτες που είδα το cruel intentions η οποία παρεπιμπτόντως είναι πολύ καλή ταινία και βλέπεται πολύ εύκολα.
Μάθανε όλοι τώρα με το Grey's Anatomy,που όταν το παρακολουθούσα εγώ όλοι με κορόιδευαν.Κάπως έτσι έγινε και με την Ζήνα όμως την Ζήνα παρέμεινα να την βλέπω μόνο εγώ.
Πριν λίγο καιρό ανακάλυψα στο δωμάτιο μου του πατρικού μου κάποια παλιά λευκώματα,και κείμενα τα οποία διαβάζοντας τα τώρα μου δίνει την εντύπωση οτι αποδέχτηκα πολύ αργά την σεξουαλική μου ταυτότητα.
Ups & Downs συνεχεια.Περισσότερα downs δηλαδή.Αλλά,δεν γαμείς?
Το παραπάνω νευρωτικό λογύδριο ήταν απλά μια υστερική εισαγωγή.Η αλήθεια είναι οτι δεν ξέρω τι να γράψω.Είναι η φάση που το μυαλό είναι κενό σαν κάποιος να διέγραψε αρχεία απο τον σκληρό δίσκο.
Μερικές φορές η Θεσσαλονίκη με πνίγει,σαν να θέλω να φύγω απο εδώ πέρα αλλά κάτι να με κρατάει.Που υπάρχουν πολλά πράγματα που με κρατάνε αλλά δεν τα θεωρώ επαρκή για να μείνω.Ίσως όμως αυτό που με κρατάει δέσμιο είναι ο φόβος.
Άλλες φορές σκέφτομαι οτι είναι μια πόλη που δεν έχω έναν κοντινό μου άνθρωπο. "Ψήνεσαι για τίποτα το βράδυ?" -"Μπα θα μείνω με την Μ. σήμερα","Αρρώστησα μπορείς να πας στο φαρμακείο να μου φέρεις παυσίπονα"-"Ααχ δεν γίνεται έχω πρόβα σε λίγο".
Η το ακόμα χειρότερο,μια φορά είχα βγεί έξω με μια κοπέλα και να είμαστε δύο ώρες και να μου αναλύει τα προβλήματά της.Επίτηδες δεν την διέκοψα για να δω πόσο μπορεί να καθίσει ο άλλος να σου λέει για τον εαυτό του.Στο τέλος δεν με ρώτησε καν για τα δικά μου προβλήματα,που εκείνη την μέρα είμουν σκατά.
Θα μου πεις τι θέλω και τα θυμάμαι.Θα μου πεις οτι ίσως απομονώθηκα και εγώ.
Άλλες χρονιές που είχα οικονομικό πρόβλημα ήλπιζα να έχω λεφτά και θα είμουν ευτυχισμένος.Τώρα που μπορώ καθε εβδομάδα να βγαίνω για ψώνια ελπίζω για φίλους.
Άλλες φορές σκέφτομαι μήπως κάνω εγω κάτι και διώχνω τους ανθρώπους.Είτε είναι ερωτικό είτε φιλικό.
Οι μέρες μου είναι αξιολύπητες.Σχολή,σπίτι και μετά να περάσει η ώρα διαβάζοντας μπλογκς.Βλέπεις και καμιά ταινία για το ξεκάρφωμα.Όπως χτες που είδα το cruel intentions η οποία παρεπιμπτόντως είναι πολύ καλή ταινία και βλέπεται πολύ εύκολα.
Μάθανε όλοι τώρα με το Grey's Anatomy,που όταν το παρακολουθούσα εγώ όλοι με κορόιδευαν.Κάπως έτσι έγινε και με την Ζήνα όμως την Ζήνα παρέμεινα να την βλέπω μόνο εγώ.
Πριν λίγο καιρό ανακάλυψα στο δωμάτιο μου του πατρικού μου κάποια παλιά λευκώματα,και κείμενα τα οποία διαβάζοντας τα τώρα μου δίνει την εντύπωση οτι αποδέχτηκα πολύ αργά την σεξουαλική μου ταυτότητα.
Ups & Downs συνεχεια.Περισσότερα downs δηλαδή.Αλλά,δεν γαμείς?
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008
Dry your eyes
Κυριακάτικο πρωινό.Μουντή μέρα και σήμερα.Το σπίτι μου σκοτεινό απο το πατζούρι.Όπως μου αρέσει.
Πήγα εφτιαξα καφεδάκι το οποίο πέτυχα πάρα πολύ,και άνοιξα το msn.Οι ίδιοι και οι ίδιοι.Σε μια κρίση "κοινωνικότητας" τους έπιασα συζήτηση.
Ήταν και ο "προχτεσινός" στο msn.Με ρώτησε τι κάνω και ύστερα απο λίγο αν θέλω να βρεθούμε.Του είπα ευθέως οτι δεν θέλω να ξαναβρεθούμε και συγνώμη για την ταλαιπωρία.
"A friend in need a friend indeed...a friend with weed is better"
μπήκαν στην λίστα οι Placebo.Pure Morning για να ξεκινήσει η μέρα.
Κοιτάω το βραχιολάκι στο χέρι μου.Προχτές όταν ήμουν για καφέ,ένας έγχρωμος κυριούλης απο την Κένυα μου έφτιαξε ένα όμορφο βραχιολάκι με μπλε άσπρη και κόκκινη κλωστή,και μου είπε να το φοράω όταν κάνω σεξ.Το βραχιολάκι το έχουμε το σεξ θα μας λείψει μάλλον.Καλύτερα έτσι.
Ο lost thoughts, light ,love ,life ανάρτησε μια φωτογραφία του όταν ήταν παιδάκι και όταν βλέπω μικρά παιδιά νοιώθω καλύτερα.Κάτι τέτοιες στιγμές θέλω να γίνω μπαμπάς :)
Απο αύριο ξεκινάει και η παράσταση "Αγαπώ,αγαπώ,αγαπω αυτόν τον άντρα",και τα παιδιά θα εμφανίζονται στο Διατηρητέο στην Ικτίνου.Όποιος ενδιαφέρεται παραθέτω πληροφορίες από κάτω.Εγώ θα είμαι εκεί και ελπίζω να σας δω.
Blog Theater απο την θεατρική ομάδα Akazoo . Η παράσταση ξεκινάει απο αύριο.
Ημερομηνίες παραστάσεων:
Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου / Πρεμιέρα - Τρίτη 2/12 - Τετάρτη 3/12
Δευτέρα 8/12 - Τρίτη 9/12 - Τετάρτη 10/12
έναρξη 20:30 - τιμές εισητηρίων: 15ευρώ - 10ευρώ (μειωμένο)
πληροφορίες – κρατήσεις: 6932219420
Πήγα εφτιαξα καφεδάκι το οποίο πέτυχα πάρα πολύ,και άνοιξα το msn.Οι ίδιοι και οι ίδιοι.Σε μια κρίση "κοινωνικότητας" τους έπιασα συζήτηση.
Ήταν και ο "προχτεσινός" στο msn.Με ρώτησε τι κάνω και ύστερα απο λίγο αν θέλω να βρεθούμε.Του είπα ευθέως οτι δεν θέλω να ξαναβρεθούμε και συγνώμη για την ταλαιπωρία.
"A friend in need a friend indeed...a friend with weed is better"
μπήκαν στην λίστα οι Placebo.Pure Morning για να ξεκινήσει η μέρα.
Κοιτάω το βραχιολάκι στο χέρι μου.Προχτές όταν ήμουν για καφέ,ένας έγχρωμος κυριούλης απο την Κένυα μου έφτιαξε ένα όμορφο βραχιολάκι με μπλε άσπρη και κόκκινη κλωστή,και μου είπε να το φοράω όταν κάνω σεξ.Το βραχιολάκι το έχουμε το σεξ θα μας λείψει μάλλον.Καλύτερα έτσι.
Ο lost thoughts, light ,love ,life ανάρτησε μια φωτογραφία του όταν ήταν παιδάκι και όταν βλέπω μικρά παιδιά νοιώθω καλύτερα.Κάτι τέτοιες στιγμές θέλω να γίνω μπαμπάς :)
Απο αύριο ξεκινάει και η παράσταση "Αγαπώ,αγαπώ,αγαπω αυτόν τον άντρα",και τα παιδιά θα εμφανίζονται στο Διατηρητέο στην Ικτίνου.Όποιος ενδιαφέρεται παραθέτω πληροφορίες από κάτω.Εγώ θα είμαι εκεί και ελπίζω να σας δω.
Blog Theater απο την θεατρική ομάδα Akazoo . Η παράσταση ξεκινάει απο αύριο.
Ημερομηνίες παραστάσεων:
Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου / Πρεμιέρα - Τρίτη 2/12 - Τετάρτη 3/12
Δευτέρα 8/12 - Τρίτη 9/12 - Τετάρτη 10/12
έναρξη 20:30 - τιμές εισητηρίων: 15ευρώ - 10ευρώ (μειωμένο)
πληροφορίες – κρατήσεις: 6932219420
Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008
Δυο μέρες μόνο
Ξύπνησα με έναν τρομερό πονοκέφαλο.Για άλλη μια φορά σκατά.Περπάτησα μέχρι την τουαλέτα ωστε να βγάλω και την τελευταία τεκίλα.
Ντύθηκα και πήγα για καφέ,μήπως και μου περάσει.
Στον καφέ χτυπάει το κινητό.Ο "προχτεσινός" μου λέει να ξαναβρεθούμε σήμερα.Τόσο χαζός είναι?
Του είπα "Στις 10".
Περπατάω χωρίς να νοιώθω ούτε την χειμωνιάτικη μέρα,ούτε τον φρέσκο αέρα στους πνεύμονες μου.Κάτι τρώει την ψυχή μου εδώ και καιρό.Μου είπε τότε να μην ξαναμιλήσουμε.Δήθεν άνετος εγώ το δέχτηκα.Ξεκλείδωσα το κινητό μου και άρχισα να γράφω μήνυμα
"Που να είσαι? Μου έχεις λείψει..."
Έφτασε το απόγευμα και καμία απάντηση.Αποφασίζω να κάνω τρέλα.Σε λίγη ώρα είμαι στα κτελ Μακεδονίας να κλείνω εισιτήριο.Τρεισιμιση ώρες μετά έφτασα στον προορισμό μου.Βράδυ πια.Τον παίρνω τηλέφωνο.Δεν το σηκώνει.Αρχίζω να μετακινούμαι προς το σπίτι του.Επρεπε τουλαχιστον να τον δω.Χτυπάει το τηλέφωνο μου,και η καρδιά μου βάραγε δυνατά.Προς μεγάλη απογοήτευση είναι ο "προχτεσινός" που τον ξέχασα.
Έφτασα στην πολυκατοικία του.Φως στο διαμέρισμα του.Χτυπάω το κουδούνι και δεν ανοίγει.Βγάζω το κονιάκ που κουβαλούσα στην τσάντα μου απο προχτές.
Τελείωσε...
Πηγαίνω στην κάβα της περιοχής και αγοράζω άλλο ένα.
Κάθομαι στα σκαλιά της πολυκατοικίας και βάζω τα κλάμματα.Εξαντλημένος απο το κρύο και το αλκοόλ με παίρνει μετά απο λίγο ο ύπνος.
Ένα χέρι ανήσυχο με ξυπνάει.Είναι αυτός.Και μόνο που τον είδα ένιωσα ευτυχισμένος.
Με ανέβασε πάνω ρίχνοντας μου μπινελίκια.Μου έδωσε ζεστά ρούχα και με σκέπασε με μια κουβέρτα τρυφερά(ή έτσι μου φάνηκε).Με έβρισε ακόμα λίγο μήπως με είδε κανένας απο την πολυκατοικία,και ξαφνικά με άρπαξε και με φίλησε...
Πήγαμε στο υπνοδωμάτιο και κάναμε έρωτα.Ένιωσα το δέρμα του,την ανάσα του,το φιλί του...Το αναζητούσα συνέχεια τόσο καιρό.Αγκαλιαστήκαμε.Δεν τον άφηνα,ήθελα να είναι δικός μου έστω και για το λίγο που θα κρατουσε.Όσο αυτός μου το επέτρεπε θα είμουν εκεί.Ήξερα οτι δεν είχαμε μέλλον.Ήταν ξεκαθαρισμένο.Αλλά έπρεπε να τις ζήσω ακόμα αυτές τις λίγες στιγμές.Ίσως στο μέλλον να μην μου αρκούν αλλά τώρα μου αρκούν.
Έμεινα δύο μέρες που ήταν απο αυτές που θα θυμάμαι πάντα.
Το ήξερα απο την αρχή πώς είναι τα πράγματα,αλλά κατι θα συνεχίσει να μου λείπει...
Ντύθηκα και πήγα για καφέ,μήπως και μου περάσει.
Στον καφέ χτυπάει το κινητό.Ο "προχτεσινός" μου λέει να ξαναβρεθούμε σήμερα.Τόσο χαζός είναι?
Του είπα "Στις 10".
Περπατάω χωρίς να νοιώθω ούτε την χειμωνιάτικη μέρα,ούτε τον φρέσκο αέρα στους πνεύμονες μου.Κάτι τρώει την ψυχή μου εδώ και καιρό.Μου είπε τότε να μην ξαναμιλήσουμε.Δήθεν άνετος εγώ το δέχτηκα.Ξεκλείδωσα το κινητό μου και άρχισα να γράφω μήνυμα
"Που να είσαι? Μου έχεις λείψει..."
Έφτασε το απόγευμα και καμία απάντηση.Αποφασίζω να κάνω τρέλα.Σε λίγη ώρα είμαι στα κτελ Μακεδονίας να κλείνω εισιτήριο.Τρεισιμιση ώρες μετά έφτασα στον προορισμό μου.Βράδυ πια.Τον παίρνω τηλέφωνο.Δεν το σηκώνει.Αρχίζω να μετακινούμαι προς το σπίτι του.Επρεπε τουλαχιστον να τον δω.Χτυπάει το τηλέφωνο μου,και η καρδιά μου βάραγε δυνατά.Προς μεγάλη απογοήτευση είναι ο "προχτεσινός" που τον ξέχασα.
Έφτασα στην πολυκατοικία του.Φως στο διαμέρισμα του.Χτυπάω το κουδούνι και δεν ανοίγει.Βγάζω το κονιάκ που κουβαλούσα στην τσάντα μου απο προχτές.
Τελείωσε...
Πηγαίνω στην κάβα της περιοχής και αγοράζω άλλο ένα.
Κάθομαι στα σκαλιά της πολυκατοικίας και βάζω τα κλάμματα.Εξαντλημένος απο το κρύο και το αλκοόλ με παίρνει μετά απο λίγο ο ύπνος.
Ένα χέρι ανήσυχο με ξυπνάει.Είναι αυτός.Και μόνο που τον είδα ένιωσα ευτυχισμένος.
Με ανέβασε πάνω ρίχνοντας μου μπινελίκια.Μου έδωσε ζεστά ρούχα και με σκέπασε με μια κουβέρτα τρυφερά(ή έτσι μου φάνηκε).Με έβρισε ακόμα λίγο μήπως με είδε κανένας απο την πολυκατοικία,και ξαφνικά με άρπαξε και με φίλησε...
Πήγαμε στο υπνοδωμάτιο και κάναμε έρωτα.Ένιωσα το δέρμα του,την ανάσα του,το φιλί του...Το αναζητούσα συνέχεια τόσο καιρό.Αγκαλιαστήκαμε.Δεν τον άφηνα,ήθελα να είναι δικός μου έστω και για το λίγο που θα κρατουσε.Όσο αυτός μου το επέτρεπε θα είμουν εκεί.Ήξερα οτι δεν είχαμε μέλλον.Ήταν ξεκαθαρισμένο.Αλλά έπρεπε να τις ζήσω ακόμα αυτές τις λίγες στιγμές.Ίσως στο μέλλον να μην μου αρκούν αλλά τώρα μου αρκούν.
Έμεινα δύο μέρες που ήταν απο αυτές που θα θυμάμαι πάντα.
Το ήξερα απο την αρχή πώς είναι τα πράγματα,αλλά κατι θα συνεχίσει να μου λείπει...
Εμένα δεν με ενοχλεί τίποτα!!!!
...αλλά επειδή πήρα την πρόσκληση απο τον lost thoughts, light ,love ,life όλο και κάτι θα βρω να γεμίσω την σελίδα.
1.Με ενοχλεί η μάνα μου που κάθε σαββατοκύριακο είναι στην Θεσσαλονίκη(όπως και σήμερα).
2.που εξαιτίας της δεν έχω προσωπικό χώρο.
3.που βλέπει ζώδια σε μεγάλη ένταση ενω κοιμάμαι.Το είχα υποστεί στο λύκειο,γιατί να το υποστώ και τώρα μετά απο 5 χρόνια που μένω μόνος?
4.Με ενοχλεί οτι του χρόνου μάλλον πρέπει να γυρίσω στην πολη μου.
5.η γκρίνια των άλλων αλλά όχι η δική μου.
6.που νοιώθω οτι δεν έχω πραγματικούς φίλους.
7.που θέλω να ερωτευτώ και δεν μπορώ.
8.που δεν μπόρεσα να πάω στην συναυλία των placebo.
9.οι άνθρωποι που δεν είναι ξεκάθαροι.
10.αυτοί που δείχνουν οτι ενδιαφέρονται για σένα,και μετά απο λίγες μέρες τους περνάει.
11.που δεν μπορώ να έχω αυτόν που θέλω.
12.που τα δάχτυλα μου έχουν γεμίσει κάλους απο την κιθάρα και το playstation.
13.το οτι δεν έχω πετύχει κανέναν που να ξέρει να φιλάει ωραία(υπάρχουν και τα χείλη εκτός απο την γλώσσα).
14.Το να με στήνουν πάνω απο 10 λεπτά.
15.που τελευταία ι φορθνετ μου κάνει περίεργα ντισκονέκτ.
Θα έγραφα και άλλα απλά την συγκεκριμένη στιγμή είμαι προκατηλλειμένος ως προς την μάνα μου που έβαλε τέρμα τηλεόραση λες και είναι καμιά γιαγιά!!!
Καλημέρα μπλογκερς! :)
1.Με ενοχλεί η μάνα μου που κάθε σαββατοκύριακο είναι στην Θεσσαλονίκη(όπως και σήμερα).
2.που εξαιτίας της δεν έχω προσωπικό χώρο.
3.που βλέπει ζώδια σε μεγάλη ένταση ενω κοιμάμαι.Το είχα υποστεί στο λύκειο,γιατί να το υποστώ και τώρα μετά απο 5 χρόνια που μένω μόνος?
4.Με ενοχλεί οτι του χρόνου μάλλον πρέπει να γυρίσω στην πολη μου.
5.η γκρίνια των άλλων αλλά όχι η δική μου.
6.που νοιώθω οτι δεν έχω πραγματικούς φίλους.
7.που θέλω να ερωτευτώ και δεν μπορώ.
8.που δεν μπόρεσα να πάω στην συναυλία των placebo.
9.οι άνθρωποι που δεν είναι ξεκάθαροι.
10.αυτοί που δείχνουν οτι ενδιαφέρονται για σένα,και μετά απο λίγες μέρες τους περνάει.
11.που δεν μπορώ να έχω αυτόν που θέλω.
12.που τα δάχτυλα μου έχουν γεμίσει κάλους απο την κιθάρα και το playstation.
13.το οτι δεν έχω πετύχει κανέναν που να ξέρει να φιλάει ωραία(υπάρχουν και τα χείλη εκτός απο την γλώσσα).
14.Το να με στήνουν πάνω απο 10 λεπτά.
15.που τελευταία ι φορθνετ μου κάνει περίεργα ντισκονέκτ.
Θα έγραφα και άλλα απλά την συγκεκριμένη στιγμή είμαι προκατηλλειμένος ως προς την μάνα μου που έβαλε τέρμα τηλεόραση λες και είναι καμιά γιαγιά!!!
Καλημέρα μπλογκερς! :)
Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008
Goodnight Moon...
Έβγαλα με ευλάβεια το αντισηπτικό μαντιλάκι μου και σκούπισα το ποντίκι και το πληκτρολόγιο.Αναδύθηκε στην επιφάνεια για άλλη μια φορά το κόλλημα που έχω με τα μικρόβια.
Μιλήσαμε στο msn.Δεν είχε κέφι,και εγώ δεν καιγόμουν κιόλας.Είπα θα πάρω τηλέφωνο,αλλωστε καιρό εχώ να κάνω σεξ.Το έκλεισα και πήγα για μπανιο.Κανονισμένος καφές,μετά μάθημα.Α ναι...και το σεξ όπως προανέφερα.
Ο καφές βαρετός.Το μάθημα ακόμα χειρότερα.
Χτύπησε το θυροτηλέφωνο.Σηκώθηκα άνοιξα την πόρτα και μετά συνέχισα να βλέπω Grey's Anatomy.Μπήκε μέσα.Δεν μιλούσα.Έκλεισα την τηλεόραση και έπιασα το προφυλακτικό που είχα δίπλα στο κομοδίνο.
Ο καφές ήταν βαρετός.Το μάθημα ήταν ακόμα χειρότερα.Το βράδυ όμως ήταν το πιο βαρετό στην ζωή μου.
Στο τέλος με πήρε στην αγκαλιά του.Τον έσπρωξα.Του πα να ντυθεί και να φύγει.
Έφυγε...
Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού σε εμβρυακή στάση.Φαντάστηκα να με παίρνεις στην αγκαλιά σου."Όταν βλέπεις καλοκαίρια στα όνειρα σου,θα είναι οι μέρες που περάσαμε μαζί"...
Συνήλθα και δεν ήσουν δίπλα μου.Έκλαψα πάλι,μέχρι να μουσκέψω το μαξιλάρι.Δεν πρέπει κανείς να μάθει την κατάντια μου...
Με δάκρυα στα μάτια ένιωσα σαν καρικατούρα Αλίκη Βουγιουκλάκη στο "Η αγάπη μας" όπου με μηδαμινό ταλέντο σκούζει "Θέλετε να κλάψω λοιπόν?Θα κλάψω".Είναι η πιο ηλίθια σκέψη που μπορεί να μου ερχόταν στο μυαλό αλλά γέλασα με την ψυχή μου.
Τι μπορεί τελικά να έχει ο άνθρωπος στο μυαλό του...
Shivaree - "Goodnight Moon"
Μιλήσαμε στο msn.Δεν είχε κέφι,και εγώ δεν καιγόμουν κιόλας.Είπα θα πάρω τηλέφωνο,αλλωστε καιρό εχώ να κάνω σεξ.Το έκλεισα και πήγα για μπανιο.Κανονισμένος καφές,μετά μάθημα.Α ναι...και το σεξ όπως προανέφερα.
Ο καφές βαρετός.Το μάθημα ακόμα χειρότερα.
Χτύπησε το θυροτηλέφωνο.Σηκώθηκα άνοιξα την πόρτα και μετά συνέχισα να βλέπω Grey's Anatomy.Μπήκε μέσα.Δεν μιλούσα.Έκλεισα την τηλεόραση και έπιασα το προφυλακτικό που είχα δίπλα στο κομοδίνο.
Ο καφές ήταν βαρετός.Το μάθημα ήταν ακόμα χειρότερα.Το βράδυ όμως ήταν το πιο βαρετό στην ζωή μου.
Στο τέλος με πήρε στην αγκαλιά του.Τον έσπρωξα.Του πα να ντυθεί και να φύγει.
Έφυγε...
Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού σε εμβρυακή στάση.Φαντάστηκα να με παίρνεις στην αγκαλιά σου."Όταν βλέπεις καλοκαίρια στα όνειρα σου,θα είναι οι μέρες που περάσαμε μαζί"...
Συνήλθα και δεν ήσουν δίπλα μου.Έκλαψα πάλι,μέχρι να μουσκέψω το μαξιλάρι.Δεν πρέπει κανείς να μάθει την κατάντια μου...
Με δάκρυα στα μάτια ένιωσα σαν καρικατούρα Αλίκη Βουγιουκλάκη στο "Η αγάπη μας" όπου με μηδαμινό ταλέντο σκούζει "Θέλετε να κλάψω λοιπόν?Θα κλάψω".Είναι η πιο ηλίθια σκέψη που μπορεί να μου ερχόταν στο μυαλό αλλά γέλασα με την ψυχή μου.
Τι μπορεί τελικά να έχει ο άνθρωπος στο μυαλό του...
Shivaree - "Goodnight Moon"
Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008
Της παρασκευής το γάλα...
Ξημερώματα...
Μια υποβόσκουσα επιθυμία κατάκτησης.Το εσωτερικό υπερεγώ διακινείται αδιαμαρτύρητα.
Ανάγκη της επαναλαμβανόμενης τεχνοτροπίας μου.Η φοβία της αρχικής αξίας.
Πίνω το τσάι μου.Σχηματισμένη κρούστα στο φλυτζάνι βασανισμένων χρόνων.
Σπυρί της διαφθοράς."Γιατί το έκανες αυτό"?
Ένα χέρι με αγγίζει.Δέος της βιοποικιλότητας.Ανασκαφές πέμπτου βαθμού,συναδουν του μουσικού προσανατολισμού.
Όχι χάος.Χαώδες...Χαώνομαι...Το χάσμα της ατέρμονης βίδας που αναζητά σκοπό...
"Τον βρήκε"!!!!!
Ακούστηκε μια εκφραστική και ταυτόχρονα βουκολική χροιά.Άγνωστη η προέλευσή της.Αφουγκράστηκε αλησμόνητα...
Έφυγε.
Αλλά πριν φύγει ξεστόμισε τις τρεις αυτές λέξεις που διακαώς επιθυμούσε να ακούσει σε όλη την μιασμένη ζωή του : "Πάμε για μπιλιάρδο"?
Υ.Γ. ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΒΕΡΜΠΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Υ.Γ.2 Παραθέτω και την σονάτα του Σούμπερτ σε λα ελάσσονα για να ταιριάζει με το παραπάνω "καλλιτεχνικό αριστούργημα"(Πέρα απο την πλάκα είναι απο τα πιο υπέροχα έργα,αν έχετε χρόνο ακούστε το)
Μια υποβόσκουσα επιθυμία κατάκτησης.Το εσωτερικό υπερεγώ διακινείται αδιαμαρτύρητα.
Ανάγκη της επαναλαμβανόμενης τεχνοτροπίας μου.Η φοβία της αρχικής αξίας.
Πίνω το τσάι μου.Σχηματισμένη κρούστα στο φλυτζάνι βασανισμένων χρόνων.
Σπυρί της διαφθοράς."Γιατί το έκανες αυτό"?
Ένα χέρι με αγγίζει.Δέος της βιοποικιλότητας.Ανασκαφές πέμπτου βαθμού,συναδουν του μουσικού προσανατολισμού.
Όχι χάος.Χαώδες...Χαώνομαι...Το χάσμα της ατέρμονης βίδας που αναζητά σκοπό...
"Τον βρήκε"!!!!!
Ακούστηκε μια εκφραστική και ταυτόχρονα βουκολική χροιά.Άγνωστη η προέλευσή της.Αφουγκράστηκε αλησμόνητα...
Έφυγε.
Αλλά πριν φύγει ξεστόμισε τις τρεις αυτές λέξεις που διακαώς επιθυμούσε να ακούσει σε όλη την μιασμένη ζωή του : "Πάμε για μπιλιάρδο"?
Υ.Γ. ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΒΕΡΜΠΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Υ.Γ.2 Παραθέτω και την σονάτα του Σούμπερτ σε λα ελάσσονα για να ταιριάζει με το παραπάνω "καλλιτεχνικό αριστούργημα"(Πέρα απο την πλάκα είναι απο τα πιο υπέροχα έργα,αν έχετε χρόνο ακούστε το)
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008
Φευγαλέα....
Ξύπνησε με κλειστά τα μάτια και σαν υπνοβάτης πήγε να φτιάξει καφε."Κρύα μέρα" σκέφτηκε...όταν ξαφνικά την ένιωσε και στο δέρμα του.
Μηχανικά άνοιξε το θερμοσίφωνο για να ζεσταθεί νερό.Έφτασε 8 και ακόμα καίει φως της λάμπας.Πάντα του άρεσε ο χειμώνας που δημιουργεί συνθήκες νύχτας.
Γεννήθηκε σε λάθος χώρα.Θα έπρεπε να είχε γεννηθεί σε βόρειες χώρες που η μέρα κρατάει λίγο.Το απεχθάνεται το φως.
"ΦρρρΦΡρρρΦρρρ"...ακούγεται ο ήχος απο την καφετιέρα.Το μάτι άρχισε να ανοίγει.Σκεφτόταν την χτεσινή νύχτα που την πέρασε σε κάποιο άλλο κρεβάτι.
"Ε και"?
"Εεε τίποτα"!
Καθώς πίνει τον καφέ του,μπαίνει στην playlist ένα κομμάτι που δεν το περίμενε.Του θύμισε εκείνον.Σφίχτηκε το στομάχι του.Μετά απο καιρό βγήκαν συναισθήματα που καταπίεζε.
Επιθυμία...
τρυφερότητα..
πόνος...
Με το ζόρι συγκρατεί το δάκρυ.Τι όμορφος και ταυτόχρονα άσχημος τρόπος να ξεκινάει η μέρα σου.Τι αντιφατικές καταστάσεις!Χαρά και στεναχώρια...θαυμασμός και αποτροπιασμός...γαλήνη και θυμός...
Θέλει να τον ξαναδεί.Για μια ακόμα φορά.Να τον αγγίξει,και να του πει πόσο όμορφος είναι...
Ετοιμάζεται να δει τις φωτογραφίες του.Χτυπάει το mouse στον τοίχο και κλείνει τον υπολογιστή....
..............
Seether - Broken
Μηχανικά άνοιξε το θερμοσίφωνο για να ζεσταθεί νερό.Έφτασε 8 και ακόμα καίει φως της λάμπας.Πάντα του άρεσε ο χειμώνας που δημιουργεί συνθήκες νύχτας.
Γεννήθηκε σε λάθος χώρα.Θα έπρεπε να είχε γεννηθεί σε βόρειες χώρες που η μέρα κρατάει λίγο.Το απεχθάνεται το φως.
"ΦρρρΦΡρρρΦρρρ"...ακούγεται ο ήχος απο την καφετιέρα.Το μάτι άρχισε να ανοίγει.Σκεφτόταν την χτεσινή νύχτα που την πέρασε σε κάποιο άλλο κρεβάτι.
"Ε και"?
"Εεε τίποτα"!
Καθώς πίνει τον καφέ του,μπαίνει στην playlist ένα κομμάτι που δεν το περίμενε.Του θύμισε εκείνον.Σφίχτηκε το στομάχι του.Μετά απο καιρό βγήκαν συναισθήματα που καταπίεζε.
Επιθυμία...
τρυφερότητα..
πόνος...
Με το ζόρι συγκρατεί το δάκρυ.Τι όμορφος και ταυτόχρονα άσχημος τρόπος να ξεκινάει η μέρα σου.Τι αντιφατικές καταστάσεις!Χαρά και στεναχώρια...θαυμασμός και αποτροπιασμός...γαλήνη και θυμός...
Θέλει να τον ξαναδεί.Για μια ακόμα φορά.Να τον αγγίξει,και να του πει πόσο όμορφος είναι...
Ετοιμάζεται να δει τις φωτογραφίες του.Χτυπάει το mouse στον τοίχο και κλείνει τον υπολογιστή....
..............
Seether - Broken
Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008
Μιά σκέψη πέρασε απο το μυαλό μου. Μπλογκο-σενάριο, οπου θα γυριστεί ερασιτεχνική ταινία, θα περιλαμβάνει τα καθημερινά θέματα των μπλογκερ, πως φυσιολογικά πάνε στην δουλειά τους,στην σχολή τους,στο μάθημά τους, και ένα κομμάτι της ψυχής τους το καταθέτουν στα μπλογκ. Πως επικοινωνεί ο ένας με τον άλλον, πως ερωτεύονται , ενθουσιάζονται, πως παίζουν μεταξύ τους. Απλά θέλω γνώμες,εμπειρίες και ιδέες :)
υγ. Η αμυγδαλίτιδα έχει κάνει αρμένικη βίζιτα!!!!
υγ2 και ένα τραγούδι που μου αρέσει
υγ. Η αμυγδαλίτιδα έχει κάνει αρμένικη βίζιτα!!!!
υγ2 και ένα τραγούδι που μου αρέσει
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008
Θα ρθω τη νύχτα που γλυκοκοιμάσαι...
και θ' ανεβώ σιγανά σιγανά
όλα τα σκαλιά....
Και εκείνη την ώρα ξύπνησα απο αυτό το κακό όνειρο.Πέντε μέρες άρρωστος με πυρετό,το ίδιο όνειρο βλέπω.
Ας το παρω απο την αρχή...Είμαι ο πρωταγωνιστής στο κουρδιστό πορτοκάλι.Ε!Στο σημείο που τον βασανίζουν και του δείχνουν βάναυσες εικόνες,αντί για αυτές τις εικόνες εμένα μου δείχνουν Αλίκη Βουγιουκλάκη...Και ξερνάω.Συνεχίζουν με βιντεο ταινίες του 80.Θέλω να πάρω την καραμπίνα και να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα...
Ξέρω ξέρω κακό όνειρο.
Αυτά με το κακό το όνειρο λοιπόν.Να σας διηγηθώ την εμπειρία μου με την αρρώστια μου αυτές τις μέρες(άλλωστε οι ταινίες με αρρώστους πάντα πουλάνε).Ξεκίνησε την Κυριακή με εντελώς διαφορετικά συμπτώματα.Πρώτη μέρα μόνο πυρετός.Δεύτερη μέρα μόνο πονόλαιμος.Μισό 3ης μέρας εντελώς καλά κανένα σύμπτωμα.Επόμενο μισό 3ης μέρας πυρετός και πονόλαιμος.Ε την τέταρτη μέρα είχα τέτοιο πονόλαιμο που δεν μπορεσα να φάω τίποτα.Πάω λοιπόν στο νοσοκομείο σαν καλό παιδί.Χρόνος αναμονής δυομισι ώρες.Βλέποντας γαστρεντερίτιδες μπροστά μου,καρδιακά επεισοδια,υπέρταση,βογγητά,κλάματα εχω την εντύπωση οτι η δικιά μου αρρώστια δεν έκλανε τίποτα...
Εκείνη την ώρα φαντάστηκα όλους τους ασθενείς να σηκωνόμαστε όπως στο "κλάμα βγήκε απ'τον παράδεισο" και να τραγουδάμε "Εμπρός το κεφάλι ψηλά,να γίνουμε όλοι καλά!!Μια πάπιααα μα πιαα πάπιαα,δεν ξαναπαίρνω χάπια!!"
Επίσης το άλλο που παρατήρησα είναι οτι στο νοσοκομείο μπορείς να συναντήσεις τον έρωτα της ζωής σου...Το πρόβλημα είναι να σε συναντήσει και αυτός.Μόλις σε δει με μυξομάντιλα,φόρμες και πρόχειρα ρούχα,με μάτια που δακρύζουν,με πρησμένο λαιμό μόνο ερωτικά δεν θα σκεφτεί για σένα.Οπότε καλοί οι έρωτες αλλά μην φορέσετε και τα καλύτερα σας ρούχα για να κάνετε καλή εντύπωση.Μάλλον την ίδια εντύπωση θα κάνετε συν του οτι όταν επιστρέψετε στο σπίτι θα μυρίζουν φορμόλη και οινόπνευμα.
Είμαι σε αυστηρή δίαιτα.Μπροστά μου υψώνονται προιόντα Goody's να με παρακαλάνε να τα φάω,και τελικά καταλήγω σε τσάι του βουνού και γάλα χλιαρό.Στο τσακίρ κέφι καμιά κοτόσουπα,η κανένα νερόβραστο λαχανικό.Ζω ένα δράμα.
Και άντε στα διάλα το φαί...Κομμένος και ο καφές?Κομμένο και το τσιγάρο?Είμαι ένα άτομο χωρίς ζωή.Αναπνέω πια οξυγόνο αντί για φυσική νικοτίνη και λαχταριστή πίσσα,τρώω σούπες αντί για λαχταριστές λιχουδιές και τοστ με διπλό κασσέρι...
Θέμα επόμενης εβδομάδας για την πολιτική.Γιατί καλές οι σούπες αλλά δεν πουλάνε τόσο όσο τα σκάνδαλα ;)
Πάρτε και ένα βίντεο μέσα στο κλίμα
όλα τα σκαλιά....
Και εκείνη την ώρα ξύπνησα απο αυτό το κακό όνειρο.Πέντε μέρες άρρωστος με πυρετό,το ίδιο όνειρο βλέπω.
Ας το παρω απο την αρχή...Είμαι ο πρωταγωνιστής στο κουρδιστό πορτοκάλι.Ε!Στο σημείο που τον βασανίζουν και του δείχνουν βάναυσες εικόνες,αντί για αυτές τις εικόνες εμένα μου δείχνουν Αλίκη Βουγιουκλάκη...Και ξερνάω.Συνεχίζουν με βιντεο ταινίες του 80.Θέλω να πάρω την καραμπίνα και να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα...
Ξέρω ξέρω κακό όνειρο.
Αυτά με το κακό το όνειρο λοιπόν.Να σας διηγηθώ την εμπειρία μου με την αρρώστια μου αυτές τις μέρες(άλλωστε οι ταινίες με αρρώστους πάντα πουλάνε).Ξεκίνησε την Κυριακή με εντελώς διαφορετικά συμπτώματα.Πρώτη μέρα μόνο πυρετός.Δεύτερη μέρα μόνο πονόλαιμος.Μισό 3ης μέρας εντελώς καλά κανένα σύμπτωμα.Επόμενο μισό 3ης μέρας πυρετός και πονόλαιμος.Ε την τέταρτη μέρα είχα τέτοιο πονόλαιμο που δεν μπορεσα να φάω τίποτα.Πάω λοιπόν στο νοσοκομείο σαν καλό παιδί.Χρόνος αναμονής δυομισι ώρες.Βλέποντας γαστρεντερίτιδες μπροστά μου,καρδιακά επεισοδια,υπέρταση,βογγητά,κλάματα εχω την εντύπωση οτι η δικιά μου αρρώστια δεν έκλανε τίποτα...
Εκείνη την ώρα φαντάστηκα όλους τους ασθενείς να σηκωνόμαστε όπως στο "κλάμα βγήκε απ'τον παράδεισο" και να τραγουδάμε "Εμπρός το κεφάλι ψηλά,να γίνουμε όλοι καλά!!Μια πάπιααα μα πιαα πάπιαα,δεν ξαναπαίρνω χάπια!!"
Επίσης το άλλο που παρατήρησα είναι οτι στο νοσοκομείο μπορείς να συναντήσεις τον έρωτα της ζωής σου...Το πρόβλημα είναι να σε συναντήσει και αυτός.Μόλις σε δει με μυξομάντιλα,φόρμες και πρόχειρα ρούχα,με μάτια που δακρύζουν,με πρησμένο λαιμό μόνο ερωτικά δεν θα σκεφτεί για σένα.Οπότε καλοί οι έρωτες αλλά μην φορέσετε και τα καλύτερα σας ρούχα για να κάνετε καλή εντύπωση.Μάλλον την ίδια εντύπωση θα κάνετε συν του οτι όταν επιστρέψετε στο σπίτι θα μυρίζουν φορμόλη και οινόπνευμα.
Είμαι σε αυστηρή δίαιτα.Μπροστά μου υψώνονται προιόντα Goody's να με παρακαλάνε να τα φάω,και τελικά καταλήγω σε τσάι του βουνού και γάλα χλιαρό.Στο τσακίρ κέφι καμιά κοτόσουπα,η κανένα νερόβραστο λαχανικό.Ζω ένα δράμα.
Και άντε στα διάλα το φαί...Κομμένος και ο καφές?Κομμένο και το τσιγάρο?Είμαι ένα άτομο χωρίς ζωή.Αναπνέω πια οξυγόνο αντί για φυσική νικοτίνη και λαχταριστή πίσσα,τρώω σούπες αντί για λαχταριστές λιχουδιές και τοστ με διπλό κασσέρι...
Θέμα επόμενης εβδομάδας για την πολιτική.Γιατί καλές οι σούπες αλλά δεν πουλάνε τόσο όσο τα σκάνδαλα ;)
Πάρτε και ένα βίντεο μέσα στο κλίμα
Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008
I could hold you!!
Ξύπνησα και σήμερα.Το μεσημέρι.Πολύ αργά πάλι χαράμι η μέρα μου.Δεν θα προλάβω να κάνω αυτά που θέλω.Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι.Σκέφτομαι πως πρεπει να χτυπήσω μια γενική στο σπίτι.Το σώμα μου ανίκανο να ακολουθήσει.Μένω ξαπλωμένος στο κρεβάτι.Τηλεόραση.Τηλεσκουπίδια μπροστά απο τα μάτια μου τα δέχομαι με απάθεια.
Σκέφτηκα.Είχε δίκαιο.Απόλυτο δίκαιο.Αν είχε δίκαιο εγώ γιατί πονάω τόσο?
Άρχισα να πεινάω.Γαμώτο πάλι ξέχασα να βγάλω λεφτά απο την τράπεζα...Δεν μπορώ να σκεφτώ σήμερα.Θα σκεφτώ αύριο.
Αύριο ναι..Αύριο θα είναι καλύτερα.Και χτες το ίδιο έλεγα.Και προχτές.Χτυπάει το τηλέφωνο.Το ακούω,χωρίς να κάνω κάποια κίνηση να το σηκώσω.
"Αν χρειάζεσαι σημάδια ζωής,πρέπει να είσαι έτοιμος να ζήσεις,με χαρά,με δάκρυ,με πόνο".
Είμαι σαν να έχω τσιγάρα και να μην έχω αναπτήρα.Αν και κατι τέτοιο συμβαίνει πραγματικά.Άναψα το μάτι της κουζίνας.Ώς ποτε θα αναβω τα τσιγάρα μου με το μάτι της κουζίνας?
Το βράδυ έχει πάρτυ.Θα πάω.Δεν γίνεται να παραιτηθώ.Δεν πρέπει.Δεν θέλω.Είμουν αδύναμος πολύ καιρό.Όχι πλέον.Ευχαριστώ πολύ που μου έμαθες να είμαι καχύποπτος.Αλλά δεν θα το χρησιμοποιήσω,και ας ξαναφάω τα μούτρα μου.Διότι αν το κάνω ξέρω πως θα καταλήξω απο εκεί που άρχισα.Άλλοι ίσως είναι ικανοποιημένοι,εμένα όμως δεν μου αρκεί.
Αντίο και να προσέχεις...
Σκέφτηκα.Είχε δίκαιο.Απόλυτο δίκαιο.Αν είχε δίκαιο εγώ γιατί πονάω τόσο?
Άρχισα να πεινάω.Γαμώτο πάλι ξέχασα να βγάλω λεφτά απο την τράπεζα...Δεν μπορώ να σκεφτώ σήμερα.Θα σκεφτώ αύριο.
Αύριο ναι..Αύριο θα είναι καλύτερα.Και χτες το ίδιο έλεγα.Και προχτές.Χτυπάει το τηλέφωνο.Το ακούω,χωρίς να κάνω κάποια κίνηση να το σηκώσω.
"Αν χρειάζεσαι σημάδια ζωής,πρέπει να είσαι έτοιμος να ζήσεις,με χαρά,με δάκρυ,με πόνο".
Είμαι σαν να έχω τσιγάρα και να μην έχω αναπτήρα.Αν και κατι τέτοιο συμβαίνει πραγματικά.Άναψα το μάτι της κουζίνας.Ώς ποτε θα αναβω τα τσιγάρα μου με το μάτι της κουζίνας?
Το βράδυ έχει πάρτυ.Θα πάω.Δεν γίνεται να παραιτηθώ.Δεν πρέπει.Δεν θέλω.Είμουν αδύναμος πολύ καιρό.Όχι πλέον.Ευχαριστώ πολύ που μου έμαθες να είμαι καχύποπτος.Αλλά δεν θα το χρησιμοποιήσω,και ας ξαναφάω τα μούτρα μου.Διότι αν το κάνω ξέρω πως θα καταλήξω απο εκεί που άρχισα.Άλλοι ίσως είναι ικανοποιημένοι,εμένα όμως δεν μου αρκεί.
Αντίο και να προσέχεις...
Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008
The night it is aching...
Και επειδή δεν είμαι καλός στα λόγια...
You're in my mind all of the time
I know that's not enough
If the sky can crack, there must be some way back
For love and only love
Let's see colours that have never been seen
Let's go to places no one else has been
Ξέρω...Θα σου φανεί πρόχειρο.
Είναι όμως εγώ.
Καλημέρα!
You're in my mind all of the time
I know that's not enough
If the sky can crack, there must be some way back
For love and only love
Let's see colours that have never been seen
Let's go to places no one else has been
Ξέρω...Θα σου φανεί πρόχειρο.
Είναι όμως εγώ.
Καλημέρα!
Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008
Σονάτα σε μια δική σου μείζονα
Allegro
(έκθεση-ανάπτυξη-επανέκθεση)
Είμαι το δεξί χέρι...γλιστράω στα πλήκτρα με άνεση και χάρη που θυμίζει Μοτσαρτ εκθέτοντας το θέμα μου,την μελωδία μου.Ξεκινάω λίγο αργά στην αρχή και συνεχίζω πιο γρήγορα μόλις κάνεις και εσύ την είσοδο σου...το αριστερό χέρι.Υποστηρίζεις την μελωδία και της δίνεις υπόσταση.Συνήθως αντιστρέφονται οι ρόλοι και το αριστερό παίζει την μελωδία,με το δεξί να υποστηρίζει αλλά όχι στον ίδιο βαθμό.Επιλέγεις να μην φαίνεσαι τόσο πολύ όσο το δεξί.Συμπληρώνεις συνέχεια στα σημεία που το δεξί είναι αδυνατο,που έχει παύσεις,θέτοντας την δική σου υπόσταση.
Συνεχίζουμε με την γέφυρα που μας περνάει στην ανάπτυξη του θέματος.Εκεί εναλάσσομαστε,μια το αναπτύσσω εγώ μια εσύ.Στην μέση της ανάπτυξης έχουμε ένα "ορχηστρικό" ξέσπασμα του αριστερού χεριού.Σκληρό και επιβλητικό.Έπειτα το δεξί μπαίνει δειλά και συνεχίζει το αριστερό πιο ήπιο αλλά επιβλητικά Βαγκνερικό.Μετα την μέση συνεχίζουμε την ανάπτυξη,όμως σε ελάσσονα τρόπο.Στο σημείο εκείνο έχουμε διαφωνίες.Εσύ κινείσαι σε ρυθμό και μελωδία Μπετόβεν και εγώ σε Σουμπερτ.Εσύ μελωδικός,επιβλητικός και υπέροχος,εγώ μελωδικός,συναισθηματικός προσπαθω να εξισωθώ με την επιβλητική σου παρουσία.Δεν τα καταφέρνω.Σβήνω σταδιακά σε ελάσσονα.Μετά απο λίγο και εσύ.Και εσύ σε ελάσσονα...
Μετά απο κάποιες παύσεις,γίνεται επανέκθεση του θέματος σε διαφορετική τονικότητα.Ξαναγυρίσαμε σε μείζονα.Αυτή τη φορά όμως το αριστερό ξεκινάει να εκθέτει το θέμα,και κάνει την είσοδο του το δεξί,που τώρα είναι συνοδευτικό.Αφού το αριστερό χέρι κλείσει την αρχική επανέκθεση,το δεξι χέρι παρουσιάζει το θέμα αυξάνοντας ταχύτητα αλλά και χάρη.Μέσα σε αυτό παρεμβάλουν παραλλαγές απο Βαλς Σοπέν και μοιάζουμε σαν να χορεύουμε μαζί,οι διαφωνίες που είχαμε στην ανάπτυξη μετατρέπονται σε συμφωνίες.Συνειδητοποιούμε οτι το τέλος του κομματιού είναι κοντά και μειώνουμε το tempo με ένα ριτενούτο,σαν να μη θέλουμε να φτάσουμε στο τέλος.
Κλείνουμε με μια λυρική καντέντσα...απόλυτη αρμονία...απόλυτη συμφωνία...που μόνο τέλος δεν σημαίνει!!
(έκθεση-ανάπτυξη-επανέκθεση)
Είμαι το δεξί χέρι...γλιστράω στα πλήκτρα με άνεση και χάρη που θυμίζει Μοτσαρτ εκθέτοντας το θέμα μου,την μελωδία μου.Ξεκινάω λίγο αργά στην αρχή και συνεχίζω πιο γρήγορα μόλις κάνεις και εσύ την είσοδο σου...το αριστερό χέρι.Υποστηρίζεις την μελωδία και της δίνεις υπόσταση.Συνήθως αντιστρέφονται οι ρόλοι και το αριστερό παίζει την μελωδία,με το δεξί να υποστηρίζει αλλά όχι στον ίδιο βαθμό.Επιλέγεις να μην φαίνεσαι τόσο πολύ όσο το δεξί.Συμπληρώνεις συνέχεια στα σημεία που το δεξί είναι αδυνατο,που έχει παύσεις,θέτοντας την δική σου υπόσταση.
Συνεχίζουμε με την γέφυρα που μας περνάει στην ανάπτυξη του θέματος.Εκεί εναλάσσομαστε,μια το αναπτύσσω εγώ μια εσύ.Στην μέση της ανάπτυξης έχουμε ένα "ορχηστρικό" ξέσπασμα του αριστερού χεριού.Σκληρό και επιβλητικό.Έπειτα το δεξί μπαίνει δειλά και συνεχίζει το αριστερό πιο ήπιο αλλά επιβλητικά Βαγκνερικό.Μετα την μέση συνεχίζουμε την ανάπτυξη,όμως σε ελάσσονα τρόπο.Στο σημείο εκείνο έχουμε διαφωνίες.Εσύ κινείσαι σε ρυθμό και μελωδία Μπετόβεν και εγώ σε Σουμπερτ.Εσύ μελωδικός,επιβλητικός και υπέροχος,εγώ μελωδικός,συναισθηματικός προσπαθω να εξισωθώ με την επιβλητική σου παρουσία.Δεν τα καταφέρνω.Σβήνω σταδιακά σε ελάσσονα.Μετά απο λίγο και εσύ.Και εσύ σε ελάσσονα...
Μετά απο κάποιες παύσεις,γίνεται επανέκθεση του θέματος σε διαφορετική τονικότητα.Ξαναγυρίσαμε σε μείζονα.Αυτή τη φορά όμως το αριστερό ξεκινάει να εκθέτει το θέμα,και κάνει την είσοδο του το δεξί,που τώρα είναι συνοδευτικό.Αφού το αριστερό χέρι κλείσει την αρχική επανέκθεση,το δεξι χέρι παρουσιάζει το θέμα αυξάνοντας ταχύτητα αλλά και χάρη.Μέσα σε αυτό παρεμβάλουν παραλλαγές απο Βαλς Σοπέν και μοιάζουμε σαν να χορεύουμε μαζί,οι διαφωνίες που είχαμε στην ανάπτυξη μετατρέπονται σε συμφωνίες.Συνειδητοποιούμε οτι το τέλος του κομματιού είναι κοντά και μειώνουμε το tempo με ένα ριτενούτο,σαν να μη θέλουμε να φτάσουμε στο τέλος.
Κλείνουμε με μια λυρική καντέντσα...απόλυτη αρμονία...απόλυτη συμφωνία...που μόνο τέλος δεν σημαίνει!!
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008
Η κομμώτρια
Αυτό το πλάσμα συναντάται σε χώρους μικρής περιεκτικότητας σε οξυγόνο και μεγάλης σε αρωματικά χημικά.Ζει σε μια κυψέλη γεματη καθρέφτες,μπουκάλια και πετσέτες.Πρωτοεμφανίστηκε στην παλαιολιθική εποχή,και ήταν ο μάγος του χωριού που ξύριζε τα άτομα που ετοιμάζονταν για θυσία.
Απο τότε μέχρι την σημερινή εποχή εξελίχτηκε όπως όλοι οι πολυκύτταροι οργανισμοί.Η σημερινή μορφή αυτού του πλάσματος δεν θυμίζει καθόλου την παλαιολιθική μορφή του.Σήμερα είναι κοντό(συνήθως),ξανθό(καμμένο),μασάει τσίχλα και ακούει σκυλάδικα την ώρα που εκτελεί την βιολογική εργασία του(κούρεμα).
Έχει πολλά κοινά με την αμοιβάδα:
1)Αναπαράγεται με διχοτόμηση(δεν εξηγήται πως ξεφυτρώνουν τόσες πολλές)
2)Κάνει ένα εκκατομύριο χρόνια για να ολοκληρώσει μια σκέψη
Είναι ένα πλάσμα που έχει ενγενές χαρακτηριστικό την εμπάθεια και την κακογουστιά αλλιώς δεν εξηγείται αυτό που έκανε στο ωραίο μακρύ μαλλάκι μου...
Facts about Κομμώτριες:
-Αν είμουν στην αρχαία Σπάρτη θα έριχνα τις κομμώτριες στον Καιάδα
-Αν είμουν στην αρχαία Αθήνα θα καταργούσα το δικαίωμα δημοκρατίας στις κομμώτριες
-Αν είμουν η Μήδεια θα σκότωνα τις κόρες μου για να μην γίνουν κομμώτριες.
-Αν είμουν ο Χριστός θα επέτρεπα τον λιθοβολισμό μόνο για τις κομμώτριες.
-Αν είμουν ο Βρούτος στην αρχαία Ρώμη δεν θα μαχαίρωνα τον Καίσαρα...Θα του έστελνα μια κομμώτρια
-Οι μάγισσες που καίγονταν στον Μεσσαίωνα δεν ήταν πραγματικές μάγισσες.Ήταν κομμώτριες.
-Αν είμουν Πάππας στην Αναγέννηση θα ξαναεπέτρεπα την Ιερά εξέταση,μόνο για τις κομμώτριες.
-Στην εποχή του κλασσικισμού όλοι οι μουσικοί φορούσαν περούκα.Δεν ήταν το στυλ της εποχής.Οι κομμώτριες έφταιγαν.
-Την καταστροφή της Σμύρνης την προκάλεσε κομμώτρια.Είχε πάει ο Κεμάλ σε ελληνίδα κομμώτρια και τον κατέστρεψε...
-Το κιτς των 80'ς εμφανίστηκε μόλις οι κομμώτριες λήξανε την απεργία τους.
-Οργή του Σοβιετικού λαού σηκώθηκε όταν ο Γκορμπατσώφ δήλωσε ανοιχτά οτι υποστηρίζει τις συντρόφισες κομμώτριες.Για αυτό και έπεσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός.
-Το κυπριακό θα είχε ήδη λυθεί αν δεν ήταν κύπρια αυτή που κουρεύει την Κοντολίζα Ραις.
Αυτά μου ήρθαν στο μυαλό.Όποιος είναι συμπάσχων μπορεί να βρει και άλλα :P
Απο τότε μέχρι την σημερινή εποχή εξελίχτηκε όπως όλοι οι πολυκύτταροι οργανισμοί.Η σημερινή μορφή αυτού του πλάσματος δεν θυμίζει καθόλου την παλαιολιθική μορφή του.Σήμερα είναι κοντό(συνήθως),ξανθό(καμμένο),μασάει τσίχλα και ακούει σκυλάδικα την ώρα που εκτελεί την βιολογική εργασία του(κούρεμα).
Έχει πολλά κοινά με την αμοιβάδα:
1)Αναπαράγεται με διχοτόμηση(δεν εξηγήται πως ξεφυτρώνουν τόσες πολλές)
2)Κάνει ένα εκκατομύριο χρόνια για να ολοκληρώσει μια σκέψη
Είναι ένα πλάσμα που έχει ενγενές χαρακτηριστικό την εμπάθεια και την κακογουστιά αλλιώς δεν εξηγείται αυτό που έκανε στο ωραίο μακρύ μαλλάκι μου...
Facts about Κομμώτριες:
-Αν είμουν στην αρχαία Σπάρτη θα έριχνα τις κομμώτριες στον Καιάδα
-Αν είμουν στην αρχαία Αθήνα θα καταργούσα το δικαίωμα δημοκρατίας στις κομμώτριες
-Αν είμουν η Μήδεια θα σκότωνα τις κόρες μου για να μην γίνουν κομμώτριες.
-Αν είμουν ο Χριστός θα επέτρεπα τον λιθοβολισμό μόνο για τις κομμώτριες.
-Αν είμουν ο Βρούτος στην αρχαία Ρώμη δεν θα μαχαίρωνα τον Καίσαρα...Θα του έστελνα μια κομμώτρια
-Οι μάγισσες που καίγονταν στον Μεσσαίωνα δεν ήταν πραγματικές μάγισσες.Ήταν κομμώτριες.
-Αν είμουν Πάππας στην Αναγέννηση θα ξαναεπέτρεπα την Ιερά εξέταση,μόνο για τις κομμώτριες.
-Στην εποχή του κλασσικισμού όλοι οι μουσικοί φορούσαν περούκα.Δεν ήταν το στυλ της εποχής.Οι κομμώτριες έφταιγαν.
-Την καταστροφή της Σμύρνης την προκάλεσε κομμώτρια.Είχε πάει ο Κεμάλ σε ελληνίδα κομμώτρια και τον κατέστρεψε...
-Το κιτς των 80'ς εμφανίστηκε μόλις οι κομμώτριες λήξανε την απεργία τους.
-Οργή του Σοβιετικού λαού σηκώθηκε όταν ο Γκορμπατσώφ δήλωσε ανοιχτά οτι υποστηρίζει τις συντρόφισες κομμώτριες.Για αυτό και έπεσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός.
-Το κυπριακό θα είχε ήδη λυθεί αν δεν ήταν κύπρια αυτή που κουρεύει την Κοντολίζα Ραις.
Αυτά μου ήρθαν στο μυαλό.Όποιος είναι συμπάσχων μπορεί να βρει και άλλα :P
Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008
Και τωρα κάτι διαφορετικό...
Η ιστορία ξεκινάει με τον Στέλιο να πίνει καφέ,χωρίς να φαντάζεται οτι απο κει και έπειτα θα ζήσει κάτι δυνατό...
Στην παρέα του καφέ προστέθηκε και ο Πάνος ο οποίος ήταν φίλος φίλου.Είχε αυτό που άρεσε στον Στελιο.Αίσθηση του χώρου και εκφραστικότητα.Η αρχή έγινε ανταλλάσοντας τηλέφωνα.
Την πρώτη μέρα ο Στέλιος ήταν ενθουσιασμένος.Αισθάνθηκε πως αυτός και ο Πάνος έχουν χημεία.Την δεύτερη μέρα τον πήρε τηλέφωνο και δεν το σήκωσε."Θα έχει καμιά δουλειά" είπε, προσπαθώντας να μην προδιαθέτει άσχημα. Του έστειλε μήνυμα να βρεθούνε,ρίχνοντας έτσι το μπαλάκι στον Πάνο. Τις επόμενες μέρες προσπαθούσε να φαίνεται καλά αν και είχε απογοητευτεί αρκετά.
Μα ποιός ο λόγος να μην αρέσει στον Πάνο και στον κάθε Πάνο?Μπορεί να μην είχε σχήμα καλοριφέρ ούτε σωματότυπο Madonna-Ποδοσφαιριστής.Ήταν ένας φυσιολογικός ωραίος άνθρωπος όπως και ο Πάνος.Είχε χιούμορ και ήταν εύστοχος. Γιατί οι άνθρωποι δεν δίνουν μια ευκαιρία, να τους αποδείξεις οτι μπορείς να τους κάνεις ευτυχισμένους?Γιατί είχε την εντύπωση οτι όλοι αναζητούν την ευτυχία?Αυτές οι σκέψεις του περνούσαν συνέχεια απο το μυαλό,αλλά δεν ήθελε να απασχολεί και τους φίλους του με το πρόβλημά του.
Εκείνες τις μέρες δεν είχε όρεξη για τίποτα.Το στομάχι του είχε κλείσει,δεν ήθελε να φάει.Είχε σπάσει δύο εξάδες ποτηρια απο τα νέυρα του περιμένωντας πάνω απο το κινητό του για ένα μήνυμα.Είχε πλάσει 100 διαφορετικά σενάρια για το πως θα απαντήσει αν θα του έστελνε ο Πάνος.
Αποφάσισε τελικά οτι δεν θα κάτσει να σκάσει,"Πανούληδες υπάρχουν πολλοί,έτοιμοι να με γνωρίσουν".
Τις επόμενες μέρες γνώρισε κάποια άτομα που ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες γνωριμίες αλλά έπεφτε στο τριπάκι να τους συγκρίνει με τον Πάνο.Δεν άντεχε αλλο αυτή την κατάσταση,έκανε αυτό για το οποίο παλιότερα κορόιδευε τους άλλους.Νόμιζε πως παίζει σε κάποιο παιχνίδι και οτι όλα επηρεάζονται απο το πως θα παίξει ο Πάνος.
Δυο εβδομάδες μετά χτυπάει το τηλέφωνο του.Μήνυμα...
"Γεια τι κάνεις?Είσαι ελεύθερος να βρεθούμε αύριο το μεσημέρι?Πανος.
...Φρίκαρε.Του έστειλε ο Πάνος μετά απο τόσο καιρό.Του απάντησε
"Με συγχωρείς έχω σχολή σχεδόν όλη τη μέρα.Τα λέμε..."
Αισθάνθηκε πολύ μαλάκας για αυτό που έκανε,τρεις εβδομάδες παρακαλούσε για ένα μήνυμα και τώρα φαίνεται σαν να τον φτύνει.Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο...Μήνυμα.
"Τώρα γύρισα απο εξωτερικό,συνέβη κάτι οικογενειακό.Θέλεις να περάσεις μεθαύριο απο το σπίτι μου?
Τα μάτια του Στέλιου έλαμψαν.Του απαντάει "Ναι μεθαύριο είναι μια χαρά δεν έχω κανονίσει τίποτα.
Σχηματίζει το νουμερο ενός τηλεφώνου.Καλεί..."Έλα Ελένη?Που σαι ρε σίχαμα της κοινωνίας?Θυμάσαι που μεθαύριο είχαμε κανονίσει καφέ?Ξέχνα τον...Να πας με τον γκομενό σου μωρή...Ναι ναι μου έστειλε..."
Εκείνη την μέρα το σπίτι του πλημμύρισε απο ήχους της Άννας Βίσση " Δεν θέλω να ξέρεις πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χωμα..." την οποία την απεχθανόταν παλιότερα,αλλά ένα μήνυμα του Πάνου έφτανε για να την εκτιμήσει.Εκείνη την μέρα και την επόμενη δεν έφαγε τίποτα για να χάσει τα περιττά κιλά που νόμιζε οτι είχε,εδώ και 10 χρόνια.Μέχρι και το κεφάλι του στην πόρτα χτύπησε για να σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν υστερική γκόμενα.
Χτύπησε το κουδούνι και ο Πάνος του άνοιξε.Όσο συζητούσαν και τον γνώριζε περισσότερο τόσο περισσότερο τον γούσταρε.Δεν τον εξιδανίκευσε χωρίς λόγο τελικά.Προσπαθούσε να μην γαντζωθεί απο πάνω του για να του αφήσει χώρο.Απο την άλλη όμως ήθελε τόσα να του πει για το πως αισθάνεται,αντί να καταπιέζεται.ήθελε τόσο πολύ να ξεκαθαρίσει αυτή η κατάσταση μέσα του.Αισθάνθηκε ηλίθιος που άφησε τον εαυτό του να νιώσει έτσι γιατί εκ των πραγμάτων ο αλλός δεν φαινόταν να τον συμμερίζεται.Έπρεπε να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν απο μόνα τους αντί να εκβιάζει καταστάσεις.
-"Άφησα χτες το παράθυρο ανοιχτό και πιάστηκα ρε γαμώτο" είπε ο Πάνος.
-"Μπορώ να σου κάνω μασαζ να χαλαρώσεις λίγο"
Υπήρχε έντονη ερωτική ατμόσφαιρα την ώρα που ο Στέλιος του έκανε μασάζ,και ο Πάνος προσπάθησε να τον φιλήσει.Ο Στέλιος τον απέφυγε "Συγνώμη πρέπει να φύγω πέρασε η ώρα και έχω σχολή το πρωί. Στο σπίτι σκεφτόταν την μαλακία που είχε κάνει.Περίμενε αυτήν την στιγμή όλο αυτόν τον καιρό και όταν ήρθε,ξεστόμισε αυτήν την μαλακία?Αισθανόταν πολύ μαλάκας επειδή δεν μπορούσε να συμπεριφερθεί φυσιολογικά.Τι ήταν?Αλιεν που τον έστειλαν για πειράματα στη γή?
Την επόμενη χτυπάει το κινητό του.Μήνυμα."πάμε για καφέ?Θελω να μιλήσουμε"
Στο καφέ πήρε την πρωτοβουλία και τον ρώτησε ο Πάνος
-"Τι παιχνίδι παίζεις?"
-"Τι εννοεις?"
-"Για χτες που έφυγες..."
-"Δεν παίζω κανένα παιχνίδι,εσύ παίζεις παιχνίδια.Σου είχα στείλει και με είχες γραμμένο σχεδόν ένα μήνα ρε πούστη,μου στέλνεις μετά απο τόσο καιρό και ζητάς και εξηγήσεις?"
-"Μα πόσο χαζός είσαι,πέθανε η θεία μου στο εξωτερικό και έπρεπε να φύγω για κληρονομικά θέματα,για αυτό έλλειψα τόσο.Αν ξενέρωνες να ξηγιόσουν,δεν είσουν και υποχρεωμένος να βγεις μαζί μου."
-"Δεν ξενέρωσα..."
-"Τότε?Τι?Φοβάσαι οτι κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα?
-"Τι...είπες?"
-"Φοβάσαι οτι δεν μπορείς να ανταποδώσεις?"
-"Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να καθομαι να σε ακούω."
-"Γιατί?Δεν αντέχεις να σου μιλάνε ειλικρινά...?"
Εκείνη την ώρα ο Στέλιος θύμωσε πραγματικά.Πως μπορούσε να τον κρίνει αυτός ο άνθρωπος που μάλλον ούτε καν μπηκε στον κόπο να τον γνωρίσει λίγο καλύτερα?Πήρε το πιο κυνικό ύφος και πήγε να του απαντήσει.
Δεν πρόλαβε...
...το μόνο που ένιωσε ήταν...
...το πολλά υποσχόμενο φιλί του Πάνου...!
Στην παρέα του καφέ προστέθηκε και ο Πάνος ο οποίος ήταν φίλος φίλου.Είχε αυτό που άρεσε στον Στελιο.Αίσθηση του χώρου και εκφραστικότητα.Η αρχή έγινε ανταλλάσοντας τηλέφωνα.
Την πρώτη μέρα ο Στέλιος ήταν ενθουσιασμένος.Αισθάνθηκε πως αυτός και ο Πάνος έχουν χημεία.Την δεύτερη μέρα τον πήρε τηλέφωνο και δεν το σήκωσε."Θα έχει καμιά δουλειά" είπε, προσπαθώντας να μην προδιαθέτει άσχημα. Του έστειλε μήνυμα να βρεθούνε,ρίχνοντας έτσι το μπαλάκι στον Πάνο. Τις επόμενες μέρες προσπαθούσε να φαίνεται καλά αν και είχε απογοητευτεί αρκετά.
Μα ποιός ο λόγος να μην αρέσει στον Πάνο και στον κάθε Πάνο?Μπορεί να μην είχε σχήμα καλοριφέρ ούτε σωματότυπο Madonna-Ποδοσφαιριστής.Ήταν ένας φυσιολογικός ωραίος άνθρωπος όπως και ο Πάνος.Είχε χιούμορ και ήταν εύστοχος. Γιατί οι άνθρωποι δεν δίνουν μια ευκαιρία, να τους αποδείξεις οτι μπορείς να τους κάνεις ευτυχισμένους?Γιατί είχε την εντύπωση οτι όλοι αναζητούν την ευτυχία?Αυτές οι σκέψεις του περνούσαν συνέχεια απο το μυαλό,αλλά δεν ήθελε να απασχολεί και τους φίλους του με το πρόβλημά του.
Εκείνες τις μέρες δεν είχε όρεξη για τίποτα.Το στομάχι του είχε κλείσει,δεν ήθελε να φάει.Είχε σπάσει δύο εξάδες ποτηρια απο τα νέυρα του περιμένωντας πάνω απο το κινητό του για ένα μήνυμα.Είχε πλάσει 100 διαφορετικά σενάρια για το πως θα απαντήσει αν θα του έστελνε ο Πάνος.
Αποφάσισε τελικά οτι δεν θα κάτσει να σκάσει,"Πανούληδες υπάρχουν πολλοί,έτοιμοι να με γνωρίσουν".
Τις επόμενες μέρες γνώρισε κάποια άτομα που ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες γνωριμίες αλλά έπεφτε στο τριπάκι να τους συγκρίνει με τον Πάνο.Δεν άντεχε αλλο αυτή την κατάσταση,έκανε αυτό για το οποίο παλιότερα κορόιδευε τους άλλους.Νόμιζε πως παίζει σε κάποιο παιχνίδι και οτι όλα επηρεάζονται απο το πως θα παίξει ο Πάνος.
Δυο εβδομάδες μετά χτυπάει το τηλέφωνο του.Μήνυμα...
"Γεια τι κάνεις?Είσαι ελεύθερος να βρεθούμε αύριο το μεσημέρι?Πανος.
...Φρίκαρε.Του έστειλε ο Πάνος μετά απο τόσο καιρό.Του απάντησε
"Με συγχωρείς έχω σχολή σχεδόν όλη τη μέρα.Τα λέμε..."
Αισθάνθηκε πολύ μαλάκας για αυτό που έκανε,τρεις εβδομάδες παρακαλούσε για ένα μήνυμα και τώρα φαίνεται σαν να τον φτύνει.Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο...Μήνυμα.
"Τώρα γύρισα απο εξωτερικό,συνέβη κάτι οικογενειακό.Θέλεις να περάσεις μεθαύριο απο το σπίτι μου?
Τα μάτια του Στέλιου έλαμψαν.Του απαντάει "Ναι μεθαύριο είναι μια χαρά δεν έχω κανονίσει τίποτα.
Σχηματίζει το νουμερο ενός τηλεφώνου.Καλεί..."Έλα Ελένη?Που σαι ρε σίχαμα της κοινωνίας?Θυμάσαι που μεθαύριο είχαμε κανονίσει καφέ?Ξέχνα τον...Να πας με τον γκομενό σου μωρή...Ναι ναι μου έστειλε..."
Εκείνη την μέρα το σπίτι του πλημμύρισε απο ήχους της Άννας Βίσση " Δεν θέλω να ξέρεις πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χωμα..." την οποία την απεχθανόταν παλιότερα,αλλά ένα μήνυμα του Πάνου έφτανε για να την εκτιμήσει.Εκείνη την μέρα και την επόμενη δεν έφαγε τίποτα για να χάσει τα περιττά κιλά που νόμιζε οτι είχε,εδώ και 10 χρόνια.Μέχρι και το κεφάλι του στην πόρτα χτύπησε για να σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν υστερική γκόμενα.
Χτύπησε το κουδούνι και ο Πάνος του άνοιξε.Όσο συζητούσαν και τον γνώριζε περισσότερο τόσο περισσότερο τον γούσταρε.Δεν τον εξιδανίκευσε χωρίς λόγο τελικά.Προσπαθούσε να μην γαντζωθεί απο πάνω του για να του αφήσει χώρο.Απο την άλλη όμως ήθελε τόσα να του πει για το πως αισθάνεται,αντί να καταπιέζεται.ήθελε τόσο πολύ να ξεκαθαρίσει αυτή η κατάσταση μέσα του.Αισθάνθηκε ηλίθιος που άφησε τον εαυτό του να νιώσει έτσι γιατί εκ των πραγμάτων ο αλλός δεν φαινόταν να τον συμμερίζεται.Έπρεπε να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν απο μόνα τους αντί να εκβιάζει καταστάσεις.
-"Άφησα χτες το παράθυρο ανοιχτό και πιάστηκα ρε γαμώτο" είπε ο Πάνος.
-"Μπορώ να σου κάνω μασαζ να χαλαρώσεις λίγο"
Υπήρχε έντονη ερωτική ατμόσφαιρα την ώρα που ο Στέλιος του έκανε μασάζ,και ο Πάνος προσπάθησε να τον φιλήσει.Ο Στέλιος τον απέφυγε "Συγνώμη πρέπει να φύγω πέρασε η ώρα και έχω σχολή το πρωί. Στο σπίτι σκεφτόταν την μαλακία που είχε κάνει.Περίμενε αυτήν την στιγμή όλο αυτόν τον καιρό και όταν ήρθε,ξεστόμισε αυτήν την μαλακία?Αισθανόταν πολύ μαλάκας επειδή δεν μπορούσε να συμπεριφερθεί φυσιολογικά.Τι ήταν?Αλιεν που τον έστειλαν για πειράματα στη γή?
Την επόμενη χτυπάει το κινητό του.Μήνυμα."πάμε για καφέ?Θελω να μιλήσουμε"
Στο καφέ πήρε την πρωτοβουλία και τον ρώτησε ο Πάνος
-"Τι παιχνίδι παίζεις?"
-"Τι εννοεις?"
-"Για χτες που έφυγες..."
-"Δεν παίζω κανένα παιχνίδι,εσύ παίζεις παιχνίδια.Σου είχα στείλει και με είχες γραμμένο σχεδόν ένα μήνα ρε πούστη,μου στέλνεις μετά απο τόσο καιρό και ζητάς και εξηγήσεις?"
-"Μα πόσο χαζός είσαι,πέθανε η θεία μου στο εξωτερικό και έπρεπε να φύγω για κληρονομικά θέματα,για αυτό έλλειψα τόσο.Αν ξενέρωνες να ξηγιόσουν,δεν είσουν και υποχρεωμένος να βγεις μαζί μου."
-"Δεν ξενέρωσα..."
-"Τότε?Τι?Φοβάσαι οτι κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα?
-"Τι...είπες?"
-"Φοβάσαι οτι δεν μπορείς να ανταποδώσεις?"
-"Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να καθομαι να σε ακούω."
-"Γιατί?Δεν αντέχεις να σου μιλάνε ειλικρινά...?"
Εκείνη την ώρα ο Στέλιος θύμωσε πραγματικά.Πως μπορούσε να τον κρίνει αυτός ο άνθρωπος που μάλλον ούτε καν μπηκε στον κόπο να τον γνωρίσει λίγο καλύτερα?Πήρε το πιο κυνικό ύφος και πήγε να του απαντήσει.
Δεν πρόλαβε...
...το μόνο που ένιωσε ήταν...
...το πολλά υποσχόμενο φιλί του Πάνου...!
Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008
Λωτός της λήθης...
Τηλεφωνικός μονόλογος μιας μητέρας προς την κόρη της
Έφαγες?Πρέπει να τρως καλά.Για όσο μπορείς ακόμα,
για όσο μπορούμε ακόμα...Είναι δύσκολοι αυτοί οι καιροί.
Εσύ όμως πρέπει να τρως.Να βγαίνεις έξω,να ερωτεύεσαι.
Εμείς καλά είμαστε.
Έφαγες?Συγνώμη στο ξαναρώτησα αυτό ε?
Με συγχωρείς αλλά δεν θέλω να κλείσω απο τώρα,
έχω την αναγκη να σου μιλήσω λίγο παραπάνω.
Μόνο αυτό θέλω απο σένα.
Ούτε ποτήρι νερό ούτε ξεσκάτισμα.Θα τα καταφέρω
και μόνη.Εσύ να είσαι καλά.Και να τρως...
Ερωτική Επιστολή σε έναν όμορφο νέο
Ήθελα να σου μιλήσω εδώ και αρκετούς μήνες.Δεν μπορούσα
να περιμένω την στιγμή που θα γυρίσεις.Μου λείπεις πολύ.
Ως πότε θα αγκαλιάζω το μαξιλάρι σαν υποκατάστατο αντί
να αγκαλιάζω εσένα?Ως πότε θα μαγειρεύω παραπάνω φαί γιατί ξεχνιέμαι και βάζω περισσότερο?Ως πότε θα φιλάω την θεία μου οταν την επισκέπτομαι αντί να
με φιλάνε τα δικά σου χείλη?Έλα όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Εδώ θα είμαι και θα σε περιμένω.
Δεν θα χαθώ για κανένα λόγο εαν δεν σε δώ
Λόγια ενός πατέρα στον τάφο του γιού του
Κάτσε να ανάψω ένα τσιγάρο παιδί μου.Η μάνα σου μου το απαγορεύει στο σπίτι.
Δεν σε χαρηκα καθόλου αγόρι μου.Θεώρησα πολλά πράγματα δεδομένα
αλλά έκανα το λάθος να σε θεωρήσω και σένα.
Είχα 20 χρόνια έναν θησαυρό και κατάλαβα την αξία του
όταν τον έχασα.
Μάθαινα για άλλα παιδιά που σκοτονώντουσαν στα τροχαία,
και δεν πίστευα οτι αυτό είναι κοντά μου,
πίστευα οτι συμβαίνουν μόνο στους άλλους.
Έτσι συνέχιζα να δίνω χρόνο σε ανούσια πια πράγματα.
Πράγματα που δεν με γεμίζουν πλέον,γιατί αυτό που με γέμιζε
περισσότερο απο όλα είσαι εσύ.Είπα είσαι ε?ξεχνιέμαι και εγώ.
Θα ξαναέρθω.Ελπίζω έτσι να επανορθώσω για τον χαμένο χρόνο...
Έφαγες?Πρέπει να τρως καλά.Για όσο μπορείς ακόμα,
για όσο μπορούμε ακόμα...Είναι δύσκολοι αυτοί οι καιροί.
Εσύ όμως πρέπει να τρως.Να βγαίνεις έξω,να ερωτεύεσαι.
Εμείς καλά είμαστε.
Έφαγες?Συγνώμη στο ξαναρώτησα αυτό ε?
Με συγχωρείς αλλά δεν θέλω να κλείσω απο τώρα,
έχω την αναγκη να σου μιλήσω λίγο παραπάνω.
Μόνο αυτό θέλω απο σένα.
Ούτε ποτήρι νερό ούτε ξεσκάτισμα.Θα τα καταφέρω
και μόνη.Εσύ να είσαι καλά.Και να τρως...
Ερωτική Επιστολή σε έναν όμορφο νέο
Ήθελα να σου μιλήσω εδώ και αρκετούς μήνες.Δεν μπορούσα
να περιμένω την στιγμή που θα γυρίσεις.Μου λείπεις πολύ.
Ως πότε θα αγκαλιάζω το μαξιλάρι σαν υποκατάστατο αντί
να αγκαλιάζω εσένα?Ως πότε θα μαγειρεύω παραπάνω φαί γιατί ξεχνιέμαι και βάζω περισσότερο?Ως πότε θα φιλάω την θεία μου οταν την επισκέπτομαι αντί να
με φιλάνε τα δικά σου χείλη?Έλα όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Εδώ θα είμαι και θα σε περιμένω.
Δεν θα χαθώ για κανένα λόγο εαν δεν σε δώ
Λόγια ενός πατέρα στον τάφο του γιού του
Κάτσε να ανάψω ένα τσιγάρο παιδί μου.Η μάνα σου μου το απαγορεύει στο σπίτι.
Δεν σε χαρηκα καθόλου αγόρι μου.Θεώρησα πολλά πράγματα δεδομένα
αλλά έκανα το λάθος να σε θεωρήσω και σένα.
Είχα 20 χρόνια έναν θησαυρό και κατάλαβα την αξία του
όταν τον έχασα.
Μάθαινα για άλλα παιδιά που σκοτονώντουσαν στα τροχαία,
και δεν πίστευα οτι αυτό είναι κοντά μου,
πίστευα οτι συμβαίνουν μόνο στους άλλους.
Έτσι συνέχιζα να δίνω χρόνο σε ανούσια πια πράγματα.
Πράγματα που δεν με γεμίζουν πλέον,γιατί αυτό που με γέμιζε
περισσότερο απο όλα είσαι εσύ.Είπα είσαι ε?ξεχνιέμαι και εγώ.
Θα ξαναέρθω.Ελπίζω έτσι να επανορθώσω για τον χαμένο χρόνο...
Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008
Ήρθε και μένα η ώρα μου
...να κάνω το πρώτο μου φωτομπλογκ γιατί είδα τα δικά σας και ζήλεψα.Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο όμως μπορείτε να το εκτιμήσετε σαν προιόν προσωπικής μου όρεξης :)
Το concept είναι η φοιτητική ζωή...
Καθημερινές μικροασχολίες
Ένα τυπικό βράδυ
Η καθημερινή τροφή του φοιτητή
Και φυσικά το κλασσικό πρωινό του φοιτητή...
Το concept είναι η φοιτητική ζωή...
Καθημερινές μικροασχολίες
Ένα τυπικό βράδυ
Η καθημερινή τροφή του φοιτητή
Και φυσικά το κλασσικό πρωινό του φοιτητή...
Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008
Ξέρω ξέρω...
...οτι σας έχω πρήξει με τα βίντεο αλλά θέλω να μοιραστώ τον δικό μου κόσμο όσο μπορώ μαζί με όποιον διαβάζει το blog μου :)
Τελευταία νοιώθω έναν έντονο ερωτισμό,σαν να ήρθε για μένα η άνοιξη.Η μόνη μουσική που μπορεί να εκφράσει αυτόν τον ερωτισμό είναι o Beethoven.Σας παραθέτω την σονάτα σε ρε ελάσσονα που είναι απο τις αγαπημένες μου.
1st movement
2nd movement
3rd movement
Ελπιζω να σας το μετέδωσα ;)
Τελευταία νοιώθω έναν έντονο ερωτισμό,σαν να ήρθε για μένα η άνοιξη.Η μόνη μουσική που μπορεί να εκφράσει αυτόν τον ερωτισμό είναι o Beethoven.Σας παραθέτω την σονάτα σε ρε ελάσσονα που είναι απο τις αγαπημένες μου.
1st movement
2nd movement
3rd movement
Ελπιζω να σας το μετέδωσα ;)
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008
Όταν οι μεγάλοι συγγραφείς τρώνε σκαλώματα
Ο μεγάλος συγγραφέας είμαι εγώ.Και τρώω συνέχεια σκαλώματα με μουσικά κομμάτια.Σκαλώματα του στυλ"βάζω το κομμάτι να επαναλαμβάνεται για 2 ώρες,χορεύω λες και βγήκα να τα σπάσω κλπ κλπ"
Daniella's Daze - 100% Jesus
Red hot chilli Peppers - Snow (hey oh)
Placebo - Pure Morning
Καλή ακρόαση :)
Daniella's Daze - 100% Jesus
Red hot chilli Peppers - Snow (hey oh)
Placebo - Pure Morning
Καλή ακρόαση :)
Ρόζ χρώμα....
Σήμερα παραδόξως ξύπνησα με πολύ καλή διάθεση.Αφου έβαλα τέρμα Red Hot Chilli Peppers και χόρεψα σαν το βλαμμένο,έφτιαξα καφέ(ο οποίος μου πέτυχε και μου ανέβασε ακόμα περισσότερο την διάθεση).Σήμερα αγαπητοί bloggers είναι Κυριακή.Δηλαδή σηκωνόμαστε απο τα κρεβάτια μας ότι ώρα γουστάρουμε και κάνουμε οτι γουστάρουμε(αρκει να μην είστε η άτυχη μερίδα ανθρώπων που δουλεύουν Κυριακή)
Το παρακάτω βίντεο είναι για να μας ανέβει εντελώς η διάθεση.Αν και πάλι δεν σας ανέβει,καλέστε την γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης γιατι εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά :)
Χαρούμενη Κυριακή σε όλους!!!
Το παρακάτω βίντεο είναι για να μας ανέβει εντελώς η διάθεση.Αν και πάλι δεν σας ανέβει,καλέστε την γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης γιατι εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά :)
Χαρούμενη Κυριακή σε όλους!!!
Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008
Και τώρα κάτι βουκολικό
Καθώς ανεβαινε τα βουνά
για να βουσκης τις γίδες
λεβέντς εστέκα στα αχαμνά
ου Λάμπης όπως είδες
Λεβέντης,ομορφόπαιδο
απτην Ραχούλα τνΆνω
γνήσιο τσελιγκόπουλο
σαν τον δικό μας τ'Θάνο
-Καλώς τον κούκλο τουν όμορφο
καλώς τουν γιό της Σόφης
-Λίγα τα λόγιας τσέλιγκα
μην γίνει εδώ της Πόπης
Εγώ είμαι άντρας σοβαρός
και μετρημένος σε όλα
-Μα αν στου μπήξω προφανώς
θα σκούζεις σαν πηδιόλα
-Τι λόγια είναι αυτά λοιπόν,
θέλεις να με ερεθίσεις?
-Μισό να φέρω το στραπόν
να κάτσω να μι γ....εις
-Ου Μπαμπης δεν έχει ανάγκη στραπόν
εχεί δικά τ' προσόντα,
-Καλά τα ίδια έλεγε
κι ου Τάσους απο Ροτόντα
Δεκαεννιά εκατοστά
σε μήκους και σε πλάτους
μα όταν έσκυψα μπροστά
πεθύμησα βαρβάτους...
Την συνέχεια γράψτε την εσείς για να μην μπω στον κόπο να κάνω καινούργιο κείμενο :P
για να βουσκης τις γίδες
λεβέντς εστέκα στα αχαμνά
ου Λάμπης όπως είδες
Λεβέντης,ομορφόπαιδο
απτην Ραχούλα τνΆνω
γνήσιο τσελιγκόπουλο
σαν τον δικό μας τ'Θάνο
-Καλώς τον κούκλο τουν όμορφο
καλώς τουν γιό της Σόφης
-Λίγα τα λόγιας τσέλιγκα
μην γίνει εδώ της Πόπης
Εγώ είμαι άντρας σοβαρός
και μετρημένος σε όλα
-Μα αν στου μπήξω προφανώς
θα σκούζεις σαν πηδιόλα
-Τι λόγια είναι αυτά λοιπόν,
θέλεις να με ερεθίσεις?
-Μισό να φέρω το στραπόν
να κάτσω να μι γ....εις
-Ου Μπαμπης δεν έχει ανάγκη στραπόν
εχεί δικά τ' προσόντα,
-Καλά τα ίδια έλεγε
κι ου Τάσους απο Ροτόντα
Δεκαεννιά εκατοστά
σε μήκους και σε πλάτους
μα όταν έσκυψα μπροστά
πεθύμησα βαρβάτους...
Την συνέχεια γράψτε την εσείς για να μην μπω στον κόπο να κάνω καινούργιο κείμενο :P
Άντε πάλι!
Αυτά παθαίνεις όταν βγαίνεις μέσα στην βροχή.Κρυώνεις και αρρωσταίνεις.Έτσι την έπαθα και εγώ.Να κάθομαι μέσα στο σπίτι και να βλέπω τηλεόραση χαπακωμένος με 3 παυσίπονα.Κάτι τέτοιες στιγμές μου λείπει να είχα ένα κοντινό μου άτομο,έστω έναν κολλητό μια κολλητή να σου φτιάξει μια σούπα βρε αδερφέ.Οι υπόλοιποι θα σου πουν περαστικά και θα συνεχίσουν την ζωή τους την ώρα που εσύ περνάς δύσκολα.Κατά βάθος τους ζηλεύω δεν είναι πικρία.Γιατί εγώ να είμαι μόνος και αδύναμος και ο άλλος να πίνει όμορφα τον καφέ του έξω?Μάλλον αυτό είναι το τίμημα για τις επιλογές μου.
Σήμερα βρήκε και αυτή η Madonna να κάνει συναυλία ούτε ένα άτομο στο msn οι μισοί ετοιμάζονται για Madonna οι μισοί για καφέ.
Για να μην πέσω τελείως θα βγω για καφέ.Έστω και μόνος μου.ακόμα και σε αυτή την κατάσταση.Μια βόλτα βοηθάει πάντα(και λίγο αλκόολ επίσης).Το βλέπω συχνά τελευταία.Άτομα να είναι μόνα τους στα καφέ.Να διαβάζουν εφημερίδα.Ή να γράφουν,όπως εγώ...
Μάλλον έχουμε αρχίσει να θεωρούμε δεδομένα πολλά πραγματα.Έχω να γνωρίσω καινούργιο κόσμο απο πέρσι.Κανείς δεν πλησιάζει τον άλλο.Αυτό πρέπει να αλλάξει.Και αρχίζοντας πρώτα απο την δική μου προσωπική αλλαγή :)
Υ.Γ. Βγείτε για καφέ μωρέ και μην με ακούτε είναι η γκρίνια του πυρετού :P
Σήμερα βρήκε και αυτή η Madonna να κάνει συναυλία ούτε ένα άτομο στο msn οι μισοί ετοιμάζονται για Madonna οι μισοί για καφέ.
Για να μην πέσω τελείως θα βγω για καφέ.Έστω και μόνος μου.ακόμα και σε αυτή την κατάσταση.Μια βόλτα βοηθάει πάντα(και λίγο αλκόολ επίσης).Το βλέπω συχνά τελευταία.Άτομα να είναι μόνα τους στα καφέ.Να διαβάζουν εφημερίδα.Ή να γράφουν,όπως εγώ...
Μάλλον έχουμε αρχίσει να θεωρούμε δεδομένα πολλά πραγματα.Έχω να γνωρίσω καινούργιο κόσμο απο πέρσι.Κανείς δεν πλησιάζει τον άλλο.Αυτό πρέπει να αλλάξει.Και αρχίζοντας πρώτα απο την δική μου προσωπική αλλαγή :)
Υ.Γ. Βγείτε για καφέ μωρέ και μην με ακούτε είναι η γκρίνια του πυρετού :P
Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008
Πρωινός Καφές
Το Ελενάκι είναι άσχετο απο το υπόλοιπο κείμενο απλά ξέρω οτι το κοινό μου είναι πρώτης ποιότητας και γουστάρει ξανθές,βυζί και πλαστικές.Είχα υποσχεθεί να κάνω ένα αφιέρωμα στον καφέ οπότε έψαξα και έμαθα.
Ελληνικός καφές :
Βασικό εργαλείο της παρασκευής του ελληνικού καφέ είναι το λεγόμενο μπρίκι, μέσα στο οποίο πρέπει να βράσει(σχεδόν) το μίγμα του νερού (75ml), με τον καφέ και τη ζάχαρη που ανακατεύουμε στην αρχή με το αναδευτήρι ή το κουταλάκι.
Επίσης χαρακτηριστικό είναι και το καϊμάκι, ένας πηχτός αφρός που δημιουργείται κατά την βράση του καφέ. Η παρασκευή του ελληνικού καφέ θεωρείται επιτυχημένη όταν το καϊμάκι διατηρείται κατά το σερβίρισμά του. Σερβίρεται σε φλυτζάνι μικρό ή χοντρό (του καφέ), αργα, κατά τις ακόλουθες ονομασίες παρασκευής:
- Σκέτος (75 ml νερό + 1 κουταλάκι καφέ)
- Μέτριος (75 ml νερό + 1 κουταλ. καφέ + 1 κουταλ. ζάχαρη)
- Γλυκός (75 ml νερό + 1 κουτ. καφέ και 2 κουτ. ζάχαρη).
Φραπέ : Ο καφές φραπέ είναι ένα Ελληνικής επινόησης αφρώδες ρόφημα. Τα βασικά συστατικά του είναι στιγμιαίος καφές,ζάχαρη και νερό. Η εφεύρεσή του έγινε τυχαία το 1957 από τον Δημήτρη Βακόνδιο στην Θεσσαλονίκη.
Τα συστατικά του φραπέ είναι στιγμιαίος καφές, νερό, ζάχαρη και προαιρετικά γάλα. Ο φραπές χαρακτηρίζεται "σκέτος", "μέτριος" ή "γλυκός" ως προς τις αναλογίες των συστατικών του. Κατασκευάζεται βάζοντας την επιθυμητή αναλογία καφέ και ζάχαρης σε ένα ψηλό ποτήρι ή σε σεικερ. Προσθέτοντας νερό σε ύψος ενός εκατοστού από τον πάτο του ποτηριού το μείγμα χτυπιέται στο σέικερ ή με ηλεκτρικό αναδευτήρα μέχρι να σχηματιστεί αφρός. Ακολούθως γίνεται προσθήκη πάγου και νερού και προαιρετικά γάλατος. Σερβίρεται και πίνεται με καλαμάκι. Ο φραπές είναι ευχάριστος και δροσιστικός καφές, ιδίως το καλοκαίρι. Όμως είναι πολύ ενεργειογόνος έως "δυνατός".
Στιγμιαίος καφές : O στιγμιαίος καφές σε σκόνη, είναι το προϊόν του καφέ το οποίο με λίγο ζεστό νερό διαλύεται τέλεια απελευθερώνοντας και όλο το άρωμα που περικλείει.
Η παρασκευή του στιγμιαίου καφέ (ζεστού νεσκαφέ) γίνεται με δύο τρόπους είτε με κτύπημα πρώτα ελαχίστου νερού με το μίγμα καφέ και ζάχαρης είτε με την ειδική μηχανή καφετιέρα, παραγωγής στιγμιαίου καφέ δι΄ ατμού.
Στη πρώτη περίπτωση ρίχνουμε την προβλεπόμενη αναλογία νεσκαφέ και ζάχαρης σε χοντρό φλιτζάνι και προσθέτουμε περίπου 10-15 ml ζεστό νερό, στη συνέχεια κτυπούμε καλά το μίγμα με το κουταλάκι, μέχρι να γίνει αυτό σαν αλοιφή, στη συνέχεια προσθέτουμε λίγο ακόμη νερό 15 ml και συνεχίζουμε το κτύπημα όπου και προσθέτουμε στο τέλος αργά 120 ml ζεστό νερό.
Στη δεύτερη περίπτωση βάζουμε την προτιμώμενη αναλογία νεσκαφέ και ζάχαρης με 150 νερό στο μπρίκι και κρατώντας αυτό από το χερούλι με το αριστερό χέρι, ανοίγουμε με το δεξί την στρόφιγγα ατμού και στη συνέχεια βάζουμε το δεξί χέρι από κάτω από το μπρίκι για να ελέγχουμε τη θερμοκρασία, ενώ παράλληλα γυρνάμε κυκλικά το μπρίκι προσέχοντας το ακροφύσιο του ατμού να είναι μέσα στο νερό (όχι όμως στον πυθμένα ούτε και στην επιφάνεια).
Ο νεσκαφέ είναι έτοιμος μόλις πάψουμε ν΄ αντέχουμε στη παλάμη μας την θερμοκρασία του μπρικιού.
1. Απλός
- Μέτριος: 150 ml νερό + 2 κουταλιές καφέ + 2 κουταλιές ζάχαρη.
- Γλυκός: 150 ml νερό + 2 κουταλιές καφέ + 4 κουταλιές ζάχαρη.
2. Διπλός
- Μέτριος: 300 ml νερό + 3 κουταλιές καφέ + 3 κουταλιές ζάχαρη.
- Γλυκός: 300 ml νερό + 3 κουταλιές καφέ + 6 κουταλιές ζάχαρη.
Οι παραπάνω δοσολογίες είναι οι συνήθεις.
Καφές φίλτρου ή γαλλικός καφές : Η παρασκευή του γαλλικού καφέ ή καφέ φίλτρου είναι η πιο έυκολη αν έχεις τα κατάλληλα σύνεργα όπως καφετιέρα.Για να παρασκευαστεί ο καφές φίλτρου χρειαζόμαστε φίλτρο το οποίο τοποθετείται συνήθως στο πάνω μέρος της καφετιέρας.Απο κει και έπειτα υπάρχουν αρκετές γεύσεις τις οποίες μπορεί κάποιος να προμηθευτεί όπως με γεύση φουντούκι,με γεύση βανίλια,με γεύση σοκολάτα ή η κλασική γεύση.Για την παρασκευή του ρίχνουμε πρώτα τον καφέ στο φίλτρο ανάλογα με την ποσότητα που θέλουμε να φτιάξουμε,αλλά και αν θέλουμε να τον κάνουμε πιο βαρύ ή πιο ελαφρύ.Ενδεικτικά για έναν ούτε ελαφρύ αλλά ουτε βαρύ καφέ ρίχνουμε 2 κουταλιές καφέ για κάθε φλυτζάνι.Γενικά ο γαλλικός καφές επιδέχεται αρκετούς πειραματισμούς μέχρι να μάθει κανείς πως ακριβως τον θέλει.
Μπορεί να κάλυψα σήμερα τα κοινά γούστα αλλα κάποια στιγμή θα επανελθω δριμύτερος για πιο απαιτητικά γούστα :)
Καλημέρα και καλό καφέ...
Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008
Όταν οι άλλοι κοιμούνται...
Εγώ είμαι εδώ.Και κοιτάζω την οθόνη.Βάζω μουσική για να μην πεθάνω απο την βουβαμάρα.Μάταια βάζω πλυντήριο γιατί ξέρω οτι δεν θα στεγνώσουν.Κάτι όμως πρέπει να κάνω.Είναι φριχτή η αυπνία.Ένας χρόνος εκτός εξαιρέσεων που δεν έχω ύπνο.Ευτυχώς που δεν δουλεύω.Είναι απαίσια η κουραση όταν δεν σε πιάνει ύπνος.
Αποφασίζω να πάω μια βόλτα.Φοράω μια μπλούζα και βγαίνω.Αφήνω την βροχή να με χτυπήσει,μου αρέσει το συναίσθημα.Ο δρόμος άδειος.Ξαπλώνω πέντε λεπτά στον δρόμο.Νοιώθω ένα αίσθημα εγκατάλειψης και μοναξιάς σαν να μην υπάρχει κανείς στον κόσμο.Συγκινούμαι...
Συνέρχομαι.Έχω κρυώσει.Ο μαύρος κύκλος μεγάλωσε και άλλο σήμερα.Άλλη μία μέρα.Αύριο θα είναι διαφορετικά.Είμαι μόνος μου σε αυτό?Που είστε οι υπόλοιποι που δεν μπορείτε να κοιμηθείτε?
Σκάω ένα χαμόγελο και πέφτω άλλη μια φορά για τον καθιερωμένο 4ωρο ύπνο...
Αποφασίζω να πάω μια βόλτα.Φοράω μια μπλούζα και βγαίνω.Αφήνω την βροχή να με χτυπήσει,μου αρέσει το συναίσθημα.Ο δρόμος άδειος.Ξαπλώνω πέντε λεπτά στον δρόμο.Νοιώθω ένα αίσθημα εγκατάλειψης και μοναξιάς σαν να μην υπάρχει κανείς στον κόσμο.Συγκινούμαι...
Συνέρχομαι.Έχω κρυώσει.Ο μαύρος κύκλος μεγάλωσε και άλλο σήμερα.Άλλη μία μέρα.Αύριο θα είναι διαφορετικά.Είμαι μόνος μου σε αυτό?Που είστε οι υπόλοιποι που δεν μπορείτε να κοιμηθείτε?
Σκάω ένα χαμόγελο και πέφτω άλλη μια φορά για τον καθιερωμένο 4ωρο ύπνο...
Υπερπαραγωγή πολλών εκατομμυριων
Μετά την υπερπαραγωγαρα "Παστίτσιο" έρχεται το σίκουελ "Mojito".To coctail παρτυ είναι πια γεγονός.Αλλά όχι οποιοδήποτε coctail αλλά το αγαπημένο σε πολλούς mojito.
Πάω να προμηθευτώ καμιά μέντα μην μας βγει και ότι να ναι.
Μπορεί να μην είναι καιρός για mojito αλλά μην μας τελειώσει έτσι το καλοκαιράκι :)
Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008
Reflection
Καμιά φορά σε φαντάζομαι δίπλα μου να στρίβεις τσιγάρο.Έχεις πολύ όμορφα χέρια.Δεν με καταλαβαίνεις που σε παρατηρώ.Έχεις την ανεμελιά μικρού παιδιού.Θέλω να σε αγγίξω χωρίς να χάσω όμως αυτην την μαγική στιγμή.Είσαι πολύ όμορφος.Η έτσι σε βλέπω εγώ.Δεν με νοιάζουν οι άλλοι μόνο εσύ υπάρχεις αυτή τη στιγμή.Εσύ μου σπας την μονοτονία της ρουτίνας μου.
Το βράδυ όταν κοιμάμαι διαισθάνομαι την παρουσία σου.Νοιώθω ασφαλής.Νοιώθω πως υπάρχει ο θεός,και οτι για πρώτη φορά στην ζωή μου ήταν δίκαιος μαζί μου.Δεν θέλω τίποτα απο σένα.Μόνο το οτι στέκεσαι δίπλα μου μου αρκεί.Και ας γκρινιάζω μερικές φορές...εντάξει πολλές φορές...ναι ναι εντάξει γκρινιάζω αρκετά.Έχω αρκετά ελλατωματα το ξέρω.Όμως είμαι άνθρωπος όπως και εσύ.Και ας παραβλέπω τα ελλατώματά σου,δεν με νοιάζουν.
Χτυπάει το κουδούνι και ξυπνάω απότομα.Απο τα σεντόνια ξεχύνεται το άρωμα σου(μου) και μου δίνει μια ευφορία.ακούω νερά απο το μπάνιο και νομίζω πως είσαι στο ντους.Τελικά ήταν το σιφόνι που βούλωσε και πλημμύρισε.Ανοίγω μηχανικά την πόρτα και ακούω μια φωνή να ζητάει τα κοινόχρηστα.Εσύ έχεις φύγει εδώ και ώρες.
Το ξέρω πως δεν είσαι ο ιδανικός για μένα γιατί απλά για κανέναν δεν υπάρχει ιδανικός σύντροφος.Με κάνεις όμως να χαμογελάω συνέχεια όταν είμαι μαζί σου.
Πόσο ακόμα?δεν με σιχάθηκες?Εγώ με σιχαίνομαι.Είμαι μια κινητή βόμβα έτοιμη να σκάσει και να κάνω κακό στους γύρω μου.Τι με κοιτάς?Ήταν μια στιγμή αδυναμίας.Σου υπόσχομαι δεν θα ξανασυμβεί.Όχι,και να σου ζητήσω συγνώμη δεν θα λυθεί τίποτα.Πρέπει να φύγεις πριν είναι πολύ αργά.
Φεύγεις?Καιρός ήταν.Κλαις λες και νομίζεις οτι με ενδιαφέρει.Όλα θα φτιάξουν λες μα εγώ τα βλέπω χειρότερα και απο ότι ήταν στην αρχή.Δεν νοιώθω τίποτα για σένα.Δεν νοιώθω τίποτα για σένα.
Συγνώμη...
Το βράδυ όταν κοιμάμαι διαισθάνομαι την παρουσία σου.Νοιώθω ασφαλής.Νοιώθω πως υπάρχει ο θεός,και οτι για πρώτη φορά στην ζωή μου ήταν δίκαιος μαζί μου.Δεν θέλω τίποτα απο σένα.Μόνο το οτι στέκεσαι δίπλα μου μου αρκεί.Και ας γκρινιάζω μερικές φορές...εντάξει πολλές φορές...ναι ναι εντάξει γκρινιάζω αρκετά.Έχω αρκετά ελλατωματα το ξέρω.Όμως είμαι άνθρωπος όπως και εσύ.Και ας παραβλέπω τα ελλατώματά σου,δεν με νοιάζουν.
Χτυπάει το κουδούνι και ξυπνάω απότομα.Απο τα σεντόνια ξεχύνεται το άρωμα σου(μου) και μου δίνει μια ευφορία.ακούω νερά απο το μπάνιο και νομίζω πως είσαι στο ντους.Τελικά ήταν το σιφόνι που βούλωσε και πλημμύρισε.Ανοίγω μηχανικά την πόρτα και ακούω μια φωνή να ζητάει τα κοινόχρηστα.Εσύ έχεις φύγει εδώ και ώρες.
Το ξέρω πως δεν είσαι ο ιδανικός για μένα γιατί απλά για κανέναν δεν υπάρχει ιδανικός σύντροφος.Με κάνεις όμως να χαμογελάω συνέχεια όταν είμαι μαζί σου.
Πόσο ακόμα?δεν με σιχάθηκες?Εγώ με σιχαίνομαι.Είμαι μια κινητή βόμβα έτοιμη να σκάσει και να κάνω κακό στους γύρω μου.Τι με κοιτάς?Ήταν μια στιγμή αδυναμίας.Σου υπόσχομαι δεν θα ξανασυμβεί.Όχι,και να σου ζητήσω συγνώμη δεν θα λυθεί τίποτα.Πρέπει να φύγεις πριν είναι πολύ αργά.
Φεύγεις?Καιρός ήταν.Κλαις λες και νομίζεις οτι με ενδιαφέρει.Όλα θα φτιάξουν λες μα εγώ τα βλέπω χειρότερα και απο ότι ήταν στην αρχή.Δεν νοιώθω τίποτα για σένα.Δεν νοιώθω τίποτα για σένα.
Συγνώμη...
Σεξ,πάθη,έρωτες και απόλυτη βία!!!!
Πιστεύω πως οι περισσότεροι θα τσιμπήσουν με τον τίτλο και θα το διαβάσουν.Στην πραγματικότητα άλλο ήθελα να γράψω απλά έβαλα τον τίτλο ως "πιασάρικο"..Όμως ξανακοιτώντας τον τίτλο θυμήθηκα με διάφορους συνειρμούς μια ταινία που είδα προχτές για 10η φορά.Το Mulholland Drive.Την πρώτη φορά που είδα αυτήν την ταινία μου φάνηκε πολύ περίεργη για αμερικάνικη ταινία.Τις υπόλοιπες φορές που την είδα την εκτίμησα για αυτό που είναι.Δεν υπάρχει υπόθεση.Υπάρχει απλά κάτι το ψεύτικο απο την αρχή.Σαπίλα και δυσωδία σε έναν κόσμο που η ξέκωλες και οι πουτάνες κάνουν καριέρα.Δεν είναι όμως χειρότερες απο το κοινό τους που δίνει την συγκατάθεση του και συντηρεί ένα ανορεξικό πρότυπο γυναίκας.Έναν κόσμο που η ανώτερη δύναμη που τον καθορίζει δεν είναι το χρήμα αλλά το σεξ.
Προσωπικά ερωτήματα που γεννιούνται είναι το γιατί πρεπει να υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε μαρτύρια για να αρέσουμε στους υπόλοιπους.Δεν μιλάω ας πούμε για κάποιον παχύσαρκο που θέλει να έχει καλή υγεία,αλλά για απλούς ανθρώπους οι οποίοι είναι ωραίοι όχι μόνο εξωτερικά αλλά έχουν να προσφέρουν και όμορφες στιγμές στους γύρω τους.
Άνδρες που αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα για να καλύψουν την ανεπάρκεια τους.Ακριβά γούστα για να βλέπει ο άλλος το δάχτυλο και όχι το φεγγάρι.Και επειδή οι σχέσεις είναι αμφίδρομες,οι γυναίκες πρέπει να φτιαχτούν με ακριβές καλλωπιστικές μαλακίες,φορώντας ψηλά τακούνια που τις βασανίζουν,ή λίγα ρούχα μεσα στο καταχείμωνο για να γίνουν ελκυστικές.Γιατί μόνο αυτό έχουν να επιδείξουν.
Εγώ θα συνεχίσω να φοράω τα ρούχα μου,το σταράκι μου και ότι άλλο με κάνει να αισθάνομαι άνετα,και θα συνεχίσω να κοιτάω τους ανθρώπους στα μάτια και όχι στην τσέπη που προεξέχει το πορτοφόλι...
Τώρα θα μου πεις να ταν μόνο αυτό το πρόβλημα όλα θα ήταν μια χαρά.Το πραγματικό πρόβλημα είναι οτι ενώ οι σχέσεις θα μπορούσαν να είναι πιο απλές εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε σχέσεις αλληλεξάρτησης,η ακόμα και μονομερούς εξαρτησης.Ναι μεν είναι κολακευτικό να ξέρεις οτι κάποιος σε έχει ανάγκη και θα μπορούσε να σου προσφέρει πάρα πολλά αλλά ο καθένας θέλοντας να ικανοποιήσει τον ναρκισισμό του βασανίζει τον άλλον με αυτόν τον τρόπο.
Υ.Γ. Θα με ενδιέφερε να ακούσω τις γνώμες σας :)
1998 Η μουσική μου ανωριμότητα
Ύστερα απο πρόσκληση της Pink_Fish λέω να σας δείξω και εγώ τι άκουγα εκείνη την εποχή.Τώρα βέβαια είμουν πιτσιρίκι 12 χρονών οπότε που να θυμάμαι τι άκουγα ακριβώς?Πάντως παραθέτω 2-3 tracks που θυμάμαι και τα ακούω ακόμα και τώρα καμιά φορά.
* Faithless - Insomnia (τραγούδι που επηρέασε πολλές μετέπειτα συνθέσεις,εκτός απο τον Φοίβο που απλά τους αντέγραφε... βλ.Δέσποινα Βανδή - Υποφέρω)(είναι επίσης το μόνο μουσικό κομμάτι που μπορεί να ακούσω όταν βγαίνω έξω.Για να έχει κρατήσει η μπογιά του τόσα χρόνια κάτι σημαίνει)
* Prodigy - Breathe (τους είχα ξεχάσει μέχρι σήμερα και λίγο που έψαξα άρχισαν να μου ξανα αρέσουν :P)
* No doubt - Don't speak (Παρόλο τα παρτσακλίστικο και ατάλαντο της Gwen Stefanie αξίζει σαν τραγούδι)
Την πάσα ας την πάρει κάποιος άλλος εγώ κουράστηκα... :P
* Faithless - Insomnia (τραγούδι που επηρέασε πολλές μετέπειτα συνθέσεις,εκτός απο τον Φοίβο που απλά τους αντέγραφε... βλ.Δέσποινα Βανδή - Υποφέρω)(είναι επίσης το μόνο μουσικό κομμάτι που μπορεί να ακούσω όταν βγαίνω έξω.Για να έχει κρατήσει η μπογιά του τόσα χρόνια κάτι σημαίνει)
* Prodigy - Breathe (τους είχα ξεχάσει μέχρι σήμερα και λίγο που έψαξα άρχισαν να μου ξανα αρέσουν :P)
* No doubt - Don't speak (Παρόλο τα παρτσακλίστικο και ατάλαντο της Gwen Stefanie αξίζει σαν τραγούδι)
Την πάσα ας την πάρει κάποιος άλλος εγώ κουράστηκα... :P
Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008
Μια ιστορία γεμάτη δάκρυα και αίμα...
Μια φορα(και αυτό γιατί οι χαρακτηρες μου πρέπει να πεθάνουν στο τέλος και δεν θα υπάρξει δεύτερη) και έναν καιρό (ψιλόβροχο ήταν θαρρώ) ήταν μια κοπέλα ή Δέσποινα Τραγή.Το δεσποινάκι μας είχε απο μικρή το κόλλημα με το μικρόφωνο.Δεν το αποχωριζόταν ποτέ.Ακόμα και όταν οι συμμαθητές της την κορόιδευαν όταν αυτή έγραφε στην έκθεση οτι όταν μεγαλώσει θα γίνει εθνική στάρ,μετά την Τσαλίκη Μπουζουκλάκη.Ύστερα απο αυτό έπεσε σε βαριά κατάθλιψη και ο γιατρός της συνέστησε ηρεμιστικά για άλογα γιατί με την μύτη που είχε την περασε για άλογο.
Το Δεσποινάκι όμως δεν το έβαλε κάτω.Πήγε σε έναν πλαστικό χειρούργο και της άλλαξε την μύτη.Και ύστερα το βυζί.και μετά τον κώλο.και την κοιλιά...
Έπειτα απο αυτές τις επεμβάσεις η Δέσποινα αισθάνθηκε ο "εαυτός" της και ξαναέπιασε το μικρόφωνο.Το μικρόφωνο όμως αποφάσισε να κάνει στροφή στην ποιότητα,εγκατέλειψε την Δέσποινα και συνεργάστηκε με την κακιά μαγισσα μητριά της Άννα Βρύση η οποία είχε κάνει μάγια και φαινόταν 30 χρόνια νεώτερη απο το Δεσποινάκι.Έτσι το Δεσπονάκι το έριξε και πάλι απόψε το φαρμάκι του,και αποφάσισε να εκδικηθεί την Αννούλα.Της έκλεψε το φόρεμα της έκλεψε και τον χορογράφο και έκανε καριέρα στην γουρουνοβίζιον...
Τότε η Αννούλα δάκρυσε(το δάκρυ που υποσχέθηκα) καθώς διάβαζε στην έγκυρη εφημερίδα "Φραπεδούμπα" την επιτυχία της Τραγή,και καθώς ξεφύλλιζε το περιοδικό έκοψε μια σελίδα το δάχτυλό της(το αίμα που υποσχέθηκα)...
Και έζησαν αυτές χάλια στην μιζέρια τους και εγώ ακόμα καλύτερα γιατί εκτονώθηκα..
Υ.Γ. Αν ξανακούσω για διαμάχη εθνικών στάρ θα σπάσω και το τελευταίο σερβίτσιο με πιάτα που μου έμεινε
Το Δεσποινάκι όμως δεν το έβαλε κάτω.Πήγε σε έναν πλαστικό χειρούργο και της άλλαξε την μύτη.Και ύστερα το βυζί.και μετά τον κώλο.και την κοιλιά...
Έπειτα απο αυτές τις επεμβάσεις η Δέσποινα αισθάνθηκε ο "εαυτός" της και ξαναέπιασε το μικρόφωνο.Το μικρόφωνο όμως αποφάσισε να κάνει στροφή στην ποιότητα,εγκατέλειψε την Δέσποινα και συνεργάστηκε με την κακιά μαγισσα μητριά της Άννα Βρύση η οποία είχε κάνει μάγια και φαινόταν 30 χρόνια νεώτερη απο το Δεσποινάκι.Έτσι το Δεσπονάκι το έριξε και πάλι απόψε το φαρμάκι του,και αποφάσισε να εκδικηθεί την Αννούλα.Της έκλεψε το φόρεμα της έκλεψε και τον χορογράφο και έκανε καριέρα στην γουρουνοβίζιον...
Τότε η Αννούλα δάκρυσε(το δάκρυ που υποσχέθηκα) καθώς διάβαζε στην έγκυρη εφημερίδα "Φραπεδούμπα" την επιτυχία της Τραγή,και καθώς ξεφύλλιζε το περιοδικό έκοψε μια σελίδα το δάχτυλό της(το αίμα που υποσχέθηκα)...
Και έζησαν αυτές χάλια στην μιζέρια τους και εγώ ακόμα καλύτερα γιατί εκτονώθηκα..
Υ.Γ. Αν ξανακούσω για διαμάχη εθνικών στάρ θα σπάσω και το τελευταίο σερβίτσιο με πιάτα που μου έμεινε
Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008
Big Exit!
Φως μπαίνει απο το παράθυρο αναγκάζοντας με να ξυπνήσω.Τελικά υπάρχει και κάτι χειρότερο απο το ξυπνητήρι.Δεν πειράζει έτσι και αλλιώς πρέπει να ξυπνήσω γιατί δίνω τελευταίο μάθημα.Βάζω τέρμα PJ Harvey και πίνω μια γουλιά καφέ.Ανάβω ένα τσιγάρο.Κάνω σχέδια για την υπόλοιπη μέρα αν και ξέρω οτι δεν εξαρτάται απο μένα.
Σήμερα είναι μια καινούργια μέρα,που ελπίζω οτι θα μου φέρει κάτι διαφορετικό.Το πολύ πολύ να με κουτσουλήσει ένα πουλί ή να πέσει μια γλάστρα στο κεφάλι μου.Δεν μπορώ να πω έτσι σπάει και η μονοτονία της ρουτίνας.Ακούω το This is love της PJ και θέλω να ταυτιστώ.
I can't believe that life's so complex
When I just want to sit here and watch you undress
Μάλλιστα,έτσι σπάει η ρουτίνα.Μόλις συνειδητοποιώ οτι έχω αφήσει το αυγό να βράζει και ανακαλύπτω οτι έχει εξατμιστεί όλο το νερό.Μήπως και αν καώ στον ύπνο μου θα ναι πάλι μια αλλαγή κατάστασης?Θυμήθηκα ένα σκίτσο του Μανιατόπουλου και συνειρμικά σκέφτομαι οτι αν υπάρχει το υπέρτατο on εγώ αισθάνομαι το υπέρτατο off.
Τέλεια!Η ωραία μέρα απο το πρωί φαίνεται...Δεν πειράζει.Θα μου περάσει.Έτσι είναι το στάδιο προσαρμογής όταν αναγκάζομαι να βγω στον "φυσιολογικό" κόσμο...
Σήμερα είναι μια καινούργια μέρα,που ελπίζω οτι θα μου φέρει κάτι διαφορετικό.Το πολύ πολύ να με κουτσουλήσει ένα πουλί ή να πέσει μια γλάστρα στο κεφάλι μου.Δεν μπορώ να πω έτσι σπάει και η μονοτονία της ρουτίνας.Ακούω το This is love της PJ και θέλω να ταυτιστώ.
I can't believe that life's so complex
When I just want to sit here and watch you undress
Μάλλιστα,έτσι σπάει η ρουτίνα.Μόλις συνειδητοποιώ οτι έχω αφήσει το αυγό να βράζει και ανακαλύπτω οτι έχει εξατμιστεί όλο το νερό.Μήπως και αν καώ στον ύπνο μου θα ναι πάλι μια αλλαγή κατάστασης?Θυμήθηκα ένα σκίτσο του Μανιατόπουλου και συνειρμικά σκέφτομαι οτι αν υπάρχει το υπέρτατο on εγώ αισθάνομαι το υπέρτατο off.
Τέλεια!Η ωραία μέρα απο το πρωί φαίνεται...Δεν πειράζει.Θα μου περάσει.Έτσι είναι το στάδιο προσαρμογής όταν αναγκάζομαι να βγω στον "φυσιολογικό" κόσμο...
Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008
Does it have to be a life full of dread?
Φαίνεται οτι έχει πολύ πλάκα να αποκαλύπτεις στο κοινωνικό σου περιβάλλον την σεξουαλική σου ταυτότητα..Στην αρχή κυριαρχεί η παύση 20-30 δευτερολέπτων και ύστερα η ερώτηση "απο πότε".Και ανακαλύπτεις ο ίδιος οτι η βαλίτσα ξεκινάει πολύ πιο παλιά απο ότι άρχισες να το αντιλαμβάνεσαι.
Έπειτα έρχεται η δεύτερη ερώτηση "Μήπως σου ήρθε επειδή έχεις κόμπλεξ με τις γυναίκες" για να έρθουν οι απαντήσεις "Εσύ δεν έχεις κόμπλεξ με άτομα του αντίθετου φύλου αλλά παρόλαυτα σου αρέσουν?" ή το "Δεν έχω κόμπλεξ με τις γυναίκες απλά δεν με καυλώνουν".
Βέβαια η πιο ξεκαρδιστική ατάκα ήταν "Να το κοιτάξεις,έχεις πάει σε ψυχολόγο μήπως σου συνέβη επειδή έχεις φάει απόρριψη απο κοπέλες".Δηλαδή αν φάω απόρριψη απο άνδρες θα γίνω στρειτ?Αν λειτουργούσε έτσι νομίζω οτι δεν θα υπήρχαν και σεξουαλικές ταυτότητες.
Μιά άλλη αφελής και άστοχη παρατήρηση που άκουσα ήταν οτι "Πάντως μην βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα για αυτό εφόσον δεν έχεις κάνει σεξ με άτομο του ίδιου φύλου γιατί μπορεί να μην σου αρέσει" με απάντηση "Εσύ δηλαδή όταν στα 15 σου δεν είχες πάει με άντρες δεν ήξερες ποιο φύλο σε ελκύει?"
Το άλλο πράγμα που καταλαβα ήταν οτι όσο προοδευτικά και να είναι κάποια άτομα θα πέσουν πάλι σε λουμπα,κάνοντας ερωτήσεις που ακούγονται προσβλητικές χωρίς να έχουν τέτοιο σκοπό. Μερικοί βέβαια θα σε προσβάλλουν εν γνώση.Πάντως συνειδητοποίησα απο προσωπική εμπειρία οτι ο φόβος υπάρχει ακόμα και στα άτομα που το παίζουν άνετοι και στα άτομα που ασχολούνται με τον ακτιβισμό και τον αγώνα για τα ανθρωπινα δικαιώματα.Αλλά μάλλον τους ομοφυλοφιλους δεν τους θεωρούν άξιους να τους εντάξουν στον αγώνα τους.Η μάλλον είμαι σκληρός κριτής.
Έπειτα έρχεται η δεύτερη ερώτηση "Μήπως σου ήρθε επειδή έχεις κόμπλεξ με τις γυναίκες" για να έρθουν οι απαντήσεις "Εσύ δεν έχεις κόμπλεξ με άτομα του αντίθετου φύλου αλλά παρόλαυτα σου αρέσουν?" ή το "Δεν έχω κόμπλεξ με τις γυναίκες απλά δεν με καυλώνουν".
Βέβαια η πιο ξεκαρδιστική ατάκα ήταν "Να το κοιτάξεις,έχεις πάει σε ψυχολόγο μήπως σου συνέβη επειδή έχεις φάει απόρριψη απο κοπέλες".Δηλαδή αν φάω απόρριψη απο άνδρες θα γίνω στρειτ?Αν λειτουργούσε έτσι νομίζω οτι δεν θα υπήρχαν και σεξουαλικές ταυτότητες.
Μιά άλλη αφελής και άστοχη παρατήρηση που άκουσα ήταν οτι "Πάντως μην βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα για αυτό εφόσον δεν έχεις κάνει σεξ με άτομο του ίδιου φύλου γιατί μπορεί να μην σου αρέσει" με απάντηση "Εσύ δηλαδή όταν στα 15 σου δεν είχες πάει με άντρες δεν ήξερες ποιο φύλο σε ελκύει?"
Το άλλο πράγμα που καταλαβα ήταν οτι όσο προοδευτικά και να είναι κάποια άτομα θα πέσουν πάλι σε λουμπα,κάνοντας ερωτήσεις που ακούγονται προσβλητικές χωρίς να έχουν τέτοιο σκοπό. Μερικοί βέβαια θα σε προσβάλλουν εν γνώση.Πάντως συνειδητοποίησα απο προσωπική εμπειρία οτι ο φόβος υπάρχει ακόμα και στα άτομα που το παίζουν άνετοι και στα άτομα που ασχολούνται με τον ακτιβισμό και τον αγώνα για τα ανθρωπινα δικαιώματα.Αλλά μάλλον τους ομοφυλοφιλους δεν τους θεωρούν άξιους να τους εντάξουν στον αγώνα τους.Η μάλλον είμαι σκληρός κριτής.
Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008
Επιχείρηση Κωδικός : Παστίτσιο
Πρώτη απόπειρα για παστίτσιο και χρειάζομαι εθελοντές δοκιμαστές. Στην χειρότερη αν δεν πετύχει παραγγέλνουμε απέξω και πίνουμε τιν κάβα μου
Επόμενα ανούσια ποστ με θέμα : Βισση η Βανδή,απο πού αναπνέουν οι κατσαρίδες,πυρηνικές δοκιμές σε γάλα τρελής αγελάδας...!
Καλημερα!
Επόμενα ανούσια ποστ με θέμα : Βισση η Βανδή,απο πού αναπνέουν οι κατσαρίδες,πυρηνικές δοκιμές σε γάλα τρελής αγελάδας...!
Καλημερα!
Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008
Να και κάτι να σκάσει χαμόγελο στο χειλάκι μας
Είχα πάει να βοηθήσω μια φίλη μου στην μετακόμιση.Καθόμασταν μία ώρα να πιούμε τον καφέ μας και να κάνουμε το τσιγαράκι μας,οταν λέω"αντε πάμε να ξεκινήσουμε γιατί θα βραδιάσουμε".
-ναι ναι ένα τσιγάρο ακόμα.
Καθίσαμε κάναμε το τσιγάρο μας.Ανάβουμε δεύτερο και μου λέει
-Μόλις το καπνίσουμε πάμε να αρχίσουμε
Αφού καπνίσαμε 2-3 ακόμα τσιγάρα είδαμε οτι πέρασε η ώρα και πάμε στο δωμάτιο να πακετάρουμε τα πράγματα.
-Ρε συ Μαρία πείνασα δεν παραγγέλνουμε τίποτα?
-Ναι ναι το τηλέφωνο είναι μέσα στο δωμάτιο.
-οκ σε πέντε λεπτά πάω να παραγγείλω.
Αφού πέρασε μισή ωρίτσα πεινάσαμε τόσο πολύ που ξεκουνηθήκαμε να πάμε να πιάσουμε το τηλέφωνο.
-Τι θα παραγγείλουμε?
-Πίτσα καμιά κρέπα,ξερωγω?Έχεις προσπέκτους?
-Ναι μέσα στο δωμάτιο.
-Α οκ κάτσε να δω τι έχω στο κινητό μου.
Αφού βρήκαμε τι θα παραγγείλουμε και το παραγείλαμε κιολας,αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλλειμα για τσιγάρο μέχρι να έρθει το φαί.Την ρώτησα:
-Πόσα μαθήματα χρωστάς?
-καμιά 10αριά.Σήμερα έδινα ένα αλλά βαρέθηκα να ξυπνήσω τόσο νωρίς
-Ε ναι ρε συ Μαρία όμως αυτό το μάθημα πάντα την ίδια ώρα μπαίνει κάποια στιγμή πρέπει να πας να το δώσεις.
-Ε στο αλλο εξάμηνο μωρέ.
Έπειτα συνειδητοποιήσαμε οτι μας τελείωσαν τα τσιγάρα και επειδή βαριόμασταν να κατεβουμε στο περίπτερο να πάρουμε ρίξαμε κλήρο ποιος θα σηκωθεί να τηλεφωνήσει στον ντελιβερά να μας φέρει.
Αφού ήρθε το ντελίβερι κάναμε διάλλειμα για φαγητό και έπειτα διάλλειμα για ένα τσιγάρο.
Με τα πολλά και τα λίγα απο τις 12 το μεσημέρι έφτασε 10 το βράδι και καταφέραμε να πακετάρουμε 5 κούτες.Ενώ είμασταν πτώματα ξαπλωμένοι στον καναπέ κάνω την εξής πρόταση: Πάμε για μπίρα?
-ΦΥΓΑΜΕ απαντάει με έναν ενθουσιασμό.Ύστερα απο 3 ώρες σηκωθήκα απο τον καναπέ και πήγα σπίτι μου.
Ήταν μια δημιουργική μέρα!
-ναι ναι ένα τσιγάρο ακόμα.
Καθίσαμε κάναμε το τσιγάρο μας.Ανάβουμε δεύτερο και μου λέει
-Μόλις το καπνίσουμε πάμε να αρχίσουμε
Αφού καπνίσαμε 2-3 ακόμα τσιγάρα είδαμε οτι πέρασε η ώρα και πάμε στο δωμάτιο να πακετάρουμε τα πράγματα.
-Ρε συ Μαρία πείνασα δεν παραγγέλνουμε τίποτα?
-Ναι ναι το τηλέφωνο είναι μέσα στο δωμάτιο.
-οκ σε πέντε λεπτά πάω να παραγγείλω.
Αφού πέρασε μισή ωρίτσα πεινάσαμε τόσο πολύ που ξεκουνηθήκαμε να πάμε να πιάσουμε το τηλέφωνο.
-Τι θα παραγγείλουμε?
-Πίτσα καμιά κρέπα,ξερωγω?Έχεις προσπέκτους?
-Ναι μέσα στο δωμάτιο.
-Α οκ κάτσε να δω τι έχω στο κινητό μου.
Αφού βρήκαμε τι θα παραγγείλουμε και το παραγείλαμε κιολας,αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλλειμα για τσιγάρο μέχρι να έρθει το φαί.Την ρώτησα:
-Πόσα μαθήματα χρωστάς?
-καμιά 10αριά.Σήμερα έδινα ένα αλλά βαρέθηκα να ξυπνήσω τόσο νωρίς
-Ε ναι ρε συ Μαρία όμως αυτό το μάθημα πάντα την ίδια ώρα μπαίνει κάποια στιγμή πρέπει να πας να το δώσεις.
-Ε στο αλλο εξάμηνο μωρέ.
Έπειτα συνειδητοποιήσαμε οτι μας τελείωσαν τα τσιγάρα και επειδή βαριόμασταν να κατεβουμε στο περίπτερο να πάρουμε ρίξαμε κλήρο ποιος θα σηκωθεί να τηλεφωνήσει στον ντελιβερά να μας φέρει.
Αφού ήρθε το ντελίβερι κάναμε διάλλειμα για φαγητό και έπειτα διάλλειμα για ένα τσιγάρο.
Με τα πολλά και τα λίγα απο τις 12 το μεσημέρι έφτασε 10 το βράδι και καταφέραμε να πακετάρουμε 5 κούτες.Ενώ είμασταν πτώματα ξαπλωμένοι στον καναπέ κάνω την εξής πρόταση: Πάμε για μπίρα?
-ΦΥΓΑΜΕ απαντάει με έναν ενθουσιασμό.Ύστερα απο 3 ώρες σηκωθήκα απο τον καναπέ και πήγα σπίτι μου.
Ήταν μια δημιουργική μέρα!
Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008
Καφές τσιγάρο και άλλες ιντελεκτουαλιες
Σε συζήτηση που είχα με φίλους μου τους ζητησα να μου ιεραρχήσουν με τι μπορούν να ζήσουν κάποιες μέρες αν είχαν να επιλέξουν καφέ,τσιγάρο και φαί.
Η δική μου ιεραρχία ήταν Τσιγάρο,καφές,φαί.
Μια ακόμα ήταν τσιγάρο,φαί,καφές.Όλες οι απαντήσεις είχαν το τσιγάρο στην πρώτη θέση.Τι διαφορά έχουμε τελικά οι καπνιστές απο τα πρεζόνια?Όταν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε την διατροφική μας υγεία για να μπορούμε να καπνίζουμε...
Το να το κόψουμε είναι άλλη υπόθεση :P
Η δική μου ιεραρχία ήταν Τσιγάρο,καφές,φαί.
Μια ακόμα ήταν τσιγάρο,φαί,καφές.Όλες οι απαντήσεις είχαν το τσιγάρο στην πρώτη θέση.Τι διαφορά έχουμε τελικά οι καπνιστές απο τα πρεζόνια?Όταν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε την διατροφική μας υγεία για να μπορούμε να καπνίζουμε...
Το να το κόψουμε είναι άλλη υπόθεση :P
Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008
Something is rotten in this age of hope
Τα θλιμμένα κείμενα είναι το φόρτε μου. Είναι πολύ εύκολο να περιγράψεις τον πόνο. Εκτός των άλλων αυτός πουλάει. Πάρτε παράδειγμα τα ΜΜΕ. Τι έχει πιο πολύ τηλεθέαση? Τα εορταστικά κάθε Σάββατο στην ΕΤ1 η τα reality του Μικρούτσικου? Ο ένας φτιάχνει το σύστημα οι υπόλοιποι το συντηρούνε.
Κάθε γυναίκα κρύβει μια Οφηλία μέσα της. βασανισμένη από τα πάθη της και την τυφλή υπακοή της. Δεν την λυπάμαι στο τέλος παίρνει αυτό που της αξίζει . Όπως έστρωσε ο καθένας θα κοιμηθεί.
Όλοι μας κρύβουμε έναν Άμλετ. Οιδιπόδειο με την μητέρα του,όπου καταφέρνει να το ξεπεράσει μετά τον θάνατο της. Τόσοι θάνατοι για να ικανοποιηθεί η φωνή ενός φαντάσματος. Για να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ξέφυγα πάλι και δεν είναι κανείς να με σκουντήξει . Κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το βασίλειο,και δεν αναφέρομαι στο βασίλειο της Δανίας του Άμλετ.
Υ.Γ. Κόψτε τα reality διέφθειραν ακόμα από την εποχή του Shakespeare
Υ.Γ.2 Make sex not Shakespeare
Και κλείνουμε με την διαφήμιση της μάρκας των τσιγάρων μου που εκτός από στάχτες προσέφεραν τα παραπάνω «υπο»προϊόντα.
Κάθε γυναίκα κρύβει μια Οφηλία μέσα της. βασανισμένη από τα πάθη της και την τυφλή υπακοή της. Δεν την λυπάμαι στο τέλος παίρνει αυτό που της αξίζει . Όπως έστρωσε ο καθένας θα κοιμηθεί.
Όλοι μας κρύβουμε έναν Άμλετ. Οιδιπόδειο με την μητέρα του,όπου καταφέρνει να το ξεπεράσει μετά τον θάνατο της. Τόσοι θάνατοι για να ικανοποιηθεί η φωνή ενός φαντάσματος. Για να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ξέφυγα πάλι και δεν είναι κανείς να με σκουντήξει . Κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το βασίλειο,και δεν αναφέρομαι στο βασίλειο της Δανίας του Άμλετ.
Υ.Γ. Κόψτε τα reality διέφθειραν ακόμα από την εποχή του Shakespeare
Υ.Γ.2 Make sex not Shakespeare
Και κλείνουμε με την διαφήμιση της μάρκας των τσιγάρων μου που εκτός από στάχτες προσέφεραν τα παραπάνω «υπο»προϊόντα.
Καμία φορά. Ίσως...
Καμιά φορά όταν είμαι άυπνος σκέφτομαι πως βρίσκομαι σε διακοπές
Μακριά από όλους και όλα
Πως είμαι μόνος μου,όπως και στην καθημερινότητά μου.
Ξέρω δεν πρέπει να παραπονιέμαι,κατά βάθος εγώ το επέλεξα.
Είμαι επιλεκτικός στις φιλίες μου θα πούνε.
Δεν είναι έτσι, απλά δεν είμαι καλός ηθοποιός, πάει καιρός
,που παράτησα την τέχνη της υποκριτικής.
Ποιος δεν προτιμάει την μοναξιά από ηλίθια συμβιβασμένα χαμόγελα.
Χαμόγελα παραίτησης από τα όνειρά τους. Χαμόγελα
,που θα σου πουν «που χάθηκες» και εσύ εκεινη την στιγμή
το μόνο που εύχεσαι ήταν να είχες όπλο να τους πυροβολήσεις όλους
,και τους άγνωστους γύρω. Ξέρουν αυτοί σε τι φταίνε.
Θα νομίζετε πως θεωρώ άσχημη την ζωή.
Δεν είναι. Απλά τρέχει συνέχεια και πρέπει να την κυνηγήσεις.
Θα λαχανιάσεις μέχρι να την φτάσεις. Ίσως εγκαταλείψεις την προσπάθεια.
Ξέρω δυο τρεις γνωστούς μου που εγκατέλειψαν.
Ο ένας παντρεύτηκε. Πήρε το καλύτερο αυτοκίνητο.
Έκανε μάλλιστα και παιδί. Έβαλε και στην δουλεία του
Φωτογραφίες από την γέννησή του. Λες και ενδιαφέρεται κανείς.
Το ντύνει με κασκόλ ΠΑΟΚ.
Ο άλλος έκανε μεταπτυχιακό. Μπήκε και σε μια μη κυβερνητική οργάνωση
Στην διάσωση των ανθρώπων που πάσχουν από το σύνδρομο «τρώω πιτόγυρο
,και βλέπω Τατιάνα».
(Αν υιοθετήσεις έναν τέτοιο πρέπει να τον στείλεις σε 300 φίλους σου σε διάστημα 40 δευτερολέπτων αλλιώς θα σε δέρνει η μαλακία τους για την υπόλοιπη ζωή σου…)
Ανοίγω το πακέτο με τα τσιγάρα παίρνω ένα και το ανάβω
Σκατόπραμα 20ευρώ την εβδομάδα και κιτρινίζουν τα δόντια.
Το μόνο καλό είναι ότι μου κόβει την όρεξη και έτσι
μπορώ να ελπίζω ότι θα φτάσω κάποτε τα πρότυπα των ανορεξικών του life style.
Σβήνω το τσιγάρο και τελειώνει η φλυαρία,
Λίγο ακόμα σε παρακαλώ. Κάτσε λίγο ακόμα.
Χαμογέλα μου ακόμα και αν δεν το εννοείς.
Σε παρακαλώ…
Μακριά από όλους και όλα
Πως είμαι μόνος μου,όπως και στην καθημερινότητά μου.
Ξέρω δεν πρέπει να παραπονιέμαι,κατά βάθος εγώ το επέλεξα.
Είμαι επιλεκτικός στις φιλίες μου θα πούνε.
Δεν είναι έτσι, απλά δεν είμαι καλός ηθοποιός, πάει καιρός
,που παράτησα την τέχνη της υποκριτικής.
Ποιος δεν προτιμάει την μοναξιά από ηλίθια συμβιβασμένα χαμόγελα.
Χαμόγελα παραίτησης από τα όνειρά τους. Χαμόγελα
,που θα σου πουν «που χάθηκες» και εσύ εκεινη την στιγμή
το μόνο που εύχεσαι ήταν να είχες όπλο να τους πυροβολήσεις όλους
,και τους άγνωστους γύρω. Ξέρουν αυτοί σε τι φταίνε.
Θα νομίζετε πως θεωρώ άσχημη την ζωή.
Δεν είναι. Απλά τρέχει συνέχεια και πρέπει να την κυνηγήσεις.
Θα λαχανιάσεις μέχρι να την φτάσεις. Ίσως εγκαταλείψεις την προσπάθεια.
Ξέρω δυο τρεις γνωστούς μου που εγκατέλειψαν.
Ο ένας παντρεύτηκε. Πήρε το καλύτερο αυτοκίνητο.
Έκανε μάλλιστα και παιδί. Έβαλε και στην δουλεία του
Φωτογραφίες από την γέννησή του. Λες και ενδιαφέρεται κανείς.
Το ντύνει με κασκόλ ΠΑΟΚ.
Ο άλλος έκανε μεταπτυχιακό. Μπήκε και σε μια μη κυβερνητική οργάνωση
Στην διάσωση των ανθρώπων που πάσχουν από το σύνδρομο «τρώω πιτόγυρο
,και βλέπω Τατιάνα».
(Αν υιοθετήσεις έναν τέτοιο πρέπει να τον στείλεις σε 300 φίλους σου σε διάστημα 40 δευτερολέπτων αλλιώς θα σε δέρνει η μαλακία τους για την υπόλοιπη ζωή σου…)
Ανοίγω το πακέτο με τα τσιγάρα παίρνω ένα και το ανάβω
Σκατόπραμα 20ευρώ την εβδομάδα και κιτρινίζουν τα δόντια.
Το μόνο καλό είναι ότι μου κόβει την όρεξη και έτσι
μπορώ να ελπίζω ότι θα φτάσω κάποτε τα πρότυπα των ανορεξικών του life style.
Σβήνω το τσιγάρο και τελειώνει η φλυαρία,
Λίγο ακόμα σε παρακαλώ. Κάτσε λίγο ακόμα.
Χαμογέλα μου ακόμα και αν δεν το εννοείς.
Σε παρακαλώ…
Σκόρπιες σκέψεις που δεν συνθέτουν τίποτα.Η όχι?
Άναψα άλλο ένα τσιγάρο περιμένωντας κάτι το αναπάντεχο.Ένα κακό προαίσθημα.Σαν αυτά που έχω πάντα αλλά δεν βγαίνουν ποτέ αληθινά. Έτσι και αυτή τη φορά με κάτι πρέπει να απασχολήσω την αυπνία μου, ίσως έτσι περάσει και η ώρα. Τελικά το μόνο αναπάντεχο που συμβαίνει είναι να πέσει η γραμμή του ιντερνετ για ένα τέταρτο.
Σκέφτομαι να ανοίξω το ψυγείο να πάρω μια μπίρα αλλά μόλις θυμήθηκα ότι οι μπίρες μου τελείωσαν πριν ένα τρίμηνο. Η τηλεόραση παίζει βουβά, το κάνω αυτό για να νοιώθω την παρουσία άλλου ανθρώπου. Έστω και αν αυτός διαφημίζει όργανα γυμναστικής η προβάλλει τα υπερφουσκωμένα βυζιά του. Θα ρθει καιρός που οι άνθρωποι θα ακούνε «σ’αγαπώ» από την τηλεόραση και θα της απαντάνε. Εγώ το απέκλεισα αυτό το ενδεχόμενο πατώντας mute.
Κάνω τις τελευταίες μου προσπάθειες να κοιμηθώ. Ακούγεται κίνηση από τον δρόμο μάλλον οι άνθρωποι άρχισαν να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Αποφασίζω να σταματήσω να σκέφτομαι και αύριο μέρα είναι. Χτυπάει το τηλέφωνο . Είναι από την δουλειά μου υποθέτω. Δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα.Αύριο.Θα σκεφτώ αύριο…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
