Τα θλιμμένα κείμενα είναι το φόρτε μου. Είναι πολύ εύκολο να περιγράψεις τον πόνο. Εκτός των άλλων αυτός πουλάει. Πάρτε παράδειγμα τα ΜΜΕ. Τι έχει πιο πολύ τηλεθέαση? Τα εορταστικά κάθε Σάββατο στην ΕΤ1 η τα reality του Μικρούτσικου? Ο ένας φτιάχνει το σύστημα οι υπόλοιποι το συντηρούνε.
Κάθε γυναίκα κρύβει μια Οφηλία μέσα της. βασανισμένη από τα πάθη της και την τυφλή υπακοή της. Δεν την λυπάμαι στο τέλος παίρνει αυτό που της αξίζει . Όπως έστρωσε ο καθένας θα κοιμηθεί.
Όλοι μας κρύβουμε έναν Άμλετ. Οιδιπόδειο με την μητέρα του,όπου καταφέρνει να το ξεπεράσει μετά τον θάνατο της. Τόσοι θάνατοι για να ικανοποιηθεί η φωνή ενός φαντάσματος. Για να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ξέφυγα πάλι και δεν είναι κανείς να με σκουντήξει . Κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το βασίλειο,και δεν αναφέρομαι στο βασίλειο της Δανίας του Άμλετ.
Υ.Γ. Κόψτε τα reality διέφθειραν ακόμα από την εποχή του Shakespeare
Υ.Γ.2 Make sex not Shakespeare
Και κλείνουμε με την διαφήμιση της μάρκας των τσιγάρων μου που εκτός από στάχτες προσέφεραν τα παραπάνω «υπο»προϊόντα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Συμφωνω παντως οτι ειναι πολυ ευκολο να περιγραφεις τον πονο.Και οχι μονο αυτο.Ειναι πολυ ευκολο να απορροφηθεις απο αυτον.Το δυσκολο ειναι να χαμογελας στη ζωη.Αλλα αυτο πρεπει να κανουμε.Αρκετη μαυριλα ειχαμε...
Δημοσίευση σχολίου