Θα ρθω τη νύχτα που γλυκοκοιμάσαι...

και θ' ανεβώ σιγανά σιγανά
όλα τα σκαλιά....

Και εκείνη την ώρα ξύπνησα απο αυτό το κακό όνειρο.Πέντε μέρες άρρωστος με πυρετό,το ίδιο όνειρο βλέπω.

Ας το παρω απο την αρχή...Είμαι ο πρωταγωνιστής στο κουρδιστό πορτοκάλι.Ε!Στο σημείο που τον βασανίζουν και του δείχνουν βάναυσες εικόνες,αντί για αυτές τις εικόνες εμένα μου δείχνουν Αλίκη Βουγιουκλάκη...Και ξερνάω.Συνεχίζουν με βιντεο ταινίες του 80.Θέλω να πάρω την καραμπίνα και να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα...
Ξέρω ξέρω κακό όνειρο.

Αυτά με το κακό το όνειρο λοιπόν.Να σας διηγηθώ την εμπειρία μου με την αρρώστια μου αυτές τις μέρες(άλλωστε οι ταινίες με αρρώστους πάντα πουλάνε).Ξεκίνησε την Κυριακή με εντελώς διαφορετικά συμπτώματα.Πρώτη μέρα μόνο πυρετός.Δεύτερη μέρα μόνο πονόλαιμος.Μισό 3ης μέρας εντελώς καλά κανένα σύμπτωμα.Επόμενο μισό 3ης μέρας πυρετός και πονόλαιμος.Ε την τέταρτη μέρα είχα τέτοιο πονόλαιμο που δεν μπορεσα να φάω τίποτα.Πάω λοιπόν στο νοσοκομείο σαν καλό παιδί.Χρόνος αναμονής δυομισι ώρες.Βλέποντας γαστρεντερίτιδες μπροστά μου,καρδιακά επεισοδια,υπέρταση,βογγητά,κλάματα εχω την εντύπωση οτι η δικιά μου αρρώστια δεν έκλανε τίποτα...
Εκείνη την ώρα φαντάστηκα όλους τους ασθενείς να σηκωνόμαστε όπως στο "κλάμα βγήκε απ'τον παράδεισο" και να τραγουδάμε "Εμπρός το κεφάλι ψηλά,να γίνουμε όλοι καλά!!Μια πάπιααα μα πιαα πάπιαα,δεν ξαναπαίρνω χάπια!!"

Επίσης το άλλο που παρατήρησα είναι οτι στο νοσοκομείο μπορείς να συναντήσεις τον έρωτα της ζωής σου...Το πρόβλημα είναι να σε συναντήσει και αυτός.Μόλις σε δει με μυξομάντιλα,φόρμες και πρόχειρα ρούχα,με μάτια που δακρύζουν,με πρησμένο λαιμό μόνο ερωτικά δεν θα σκεφτεί για σένα.Οπότε καλοί οι έρωτες αλλά μην φορέσετε και τα καλύτερα σας ρούχα για να κάνετε καλή εντύπωση.Μάλλον την ίδια εντύπωση θα κάνετε συν του οτι όταν επιστρέψετε στο σπίτι θα μυρίζουν φορμόλη και οινόπνευμα.

Είμαι σε αυστηρή δίαιτα.Μπροστά μου υψώνονται προιόντα Goody's να με παρακαλάνε να τα φάω,και τελικά καταλήγω σε τσάι του βουνού και γάλα χλιαρό.Στο τσακίρ κέφι καμιά κοτόσουπα,η κανένα νερόβραστο λαχανικό.Ζω ένα δράμα.

Και άντε στα διάλα το φαί...Κομμένος και ο καφές?Κομμένο και το τσιγάρο?Είμαι ένα άτομο χωρίς ζωή.Αναπνέω πια οξυγόνο αντί για φυσική νικοτίνη και λαχταριστή πίσσα,τρώω σούπες αντί για λαχταριστές λιχουδιές και τοστ με διπλό κασσέρι...

Θέμα επόμενης εβδομάδας για την πολιτική.Γιατί καλές οι σούπες αλλά δεν πουλάνε τόσο όσο τα σκάνδαλα ;)

Πάρτε και ένα βίντεο μέσα στο κλίμα

I could hold you!!

Ξύπνησα και σήμερα.Το μεσημέρι.Πολύ αργά πάλι χαράμι η μέρα μου.Δεν θα προλάβω να κάνω αυτά που θέλω.Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι.Σκέφτομαι πως πρεπει να χτυπήσω μια γενική στο σπίτι.Το σώμα μου ανίκανο να ακολουθήσει.Μένω ξαπλωμένος στο κρεβάτι.Τηλεόραση.Τηλεσκουπίδια μπροστά απο τα μάτια μου τα δέχομαι με απάθεια.

Σκέφτηκα.Είχε δίκαιο.Απόλυτο δίκαιο.Αν είχε δίκαιο εγώ γιατί πονάω τόσο?
Άρχισα να πεινάω.Γαμώτο πάλι ξέχασα να βγάλω λεφτά απο την τράπεζα...Δεν μπορώ να σκεφτώ σήμερα.Θα σκεφτώ αύριο.

Αύριο ναι..Αύριο θα είναι καλύτερα.Και χτες το ίδιο έλεγα.Και προχτές.Χτυπάει το τηλέφωνο.Το ακούω,χωρίς να κάνω κάποια κίνηση να το σηκώσω.




"Αν χρειάζεσαι σημάδια ζωής,πρέπει να είσαι έτοιμος να ζήσεις,με χαρά,με δάκρυ,με πόνο".




Είμαι σαν να έχω τσιγάρα και να μην έχω αναπτήρα.Αν και κατι τέτοιο συμβαίνει πραγματικά.Άναψα το μάτι της κουζίνας.Ώς ποτε θα αναβω τα τσιγάρα μου με το μάτι της κουζίνας?


Το βράδυ έχει πάρτυ.Θα πάω.Δεν γίνεται να παραιτηθώ.Δεν πρέπει.Δεν θέλω.Είμουν αδύναμος πολύ καιρό.Όχι πλέον.Ευχαριστώ πολύ που μου έμαθες να είμαι καχύποπτος.Αλλά δεν θα το χρησιμοποιήσω,και ας ξαναφάω τα μούτρα μου.Διότι αν το κάνω ξέρω πως θα καταλήξω απο εκεί που άρχισα.Άλλοι ίσως είναι ικανοποιημένοι,εμένα όμως δεν μου αρκεί.

Αντίο και να προσέχεις...

The night it is aching...

Και επειδή δεν είμαι καλός στα λόγια...



You're in my mind all of the time
I know that's not enough
If the sky can crack, there must be some way back
For love and only love



Let's see colours that have never been seen
Let's go to places no one else has been




Ξέρω...Θα σου φανεί πρόχειρο.

Είναι όμως εγώ.

Καλημέρα!

Σονάτα σε μια δική σου μείζονα

Allegro
(έκθεση-ανάπτυξη-επανέκθεση)

Είμαι το δεξί χέρι...γλιστράω στα πλήκτρα με άνεση και χάρη που θυμίζει Μοτσαρτ εκθέτοντας το θέμα μου,την μελωδία μου.Ξεκινάω λίγο αργά στην αρχή και συνεχίζω πιο γρήγορα μόλις κάνεις και εσύ την είσοδο σου...το αριστερό χέρι.Υποστηρίζεις την μελωδία και της δίνεις υπόσταση.Συνήθως αντιστρέφονται οι ρόλοι και το αριστερό παίζει την μελωδία,με το δεξί να υποστηρίζει αλλά όχι στον ίδιο βαθμό.Επιλέγεις να μην φαίνεσαι τόσο πολύ όσο το δεξί.Συμπληρώνεις συνέχεια στα σημεία που το δεξί είναι αδυνατο,που έχει παύσεις,θέτοντας την δική σου υπόσταση.

Συνεχίζουμε με την γέφυρα που μας περνάει στην ανάπτυξη του θέματος.Εκεί εναλάσσομαστε,μια το αναπτύσσω εγώ μια εσύ.Στην μέση της ανάπτυξης έχουμε ένα "ορχηστρικό" ξέσπασμα του αριστερού χεριού.Σκληρό και επιβλητικό.Έπειτα το δεξί μπαίνει δειλά και συνεχίζει το αριστερό πιο ήπιο αλλά επιβλητικά Βαγκνερικό.Μετα την μέση συνεχίζουμε την ανάπτυξη,όμως σε ελάσσονα τρόπο.Στο σημείο εκείνο έχουμε διαφωνίες.Εσύ κινείσαι σε ρυθμό και μελωδία Μπετόβεν και εγώ σε Σουμπερτ.Εσύ μελωδικός,επιβλητικός και υπέροχος,εγώ μελωδικός,συναισθηματικός προσπαθω να εξισωθώ με την επιβλητική σου παρουσία.Δεν τα καταφέρνω.Σβήνω σταδιακά σε ελάσσονα.Μετά απο λίγο και εσύ.Και εσύ σε ελάσσονα...

Μετά απο κάποιες παύσεις,γίνεται επανέκθεση του θέματος σε διαφορετική τονικότητα.Ξαναγυρίσαμε σε μείζονα.Αυτή τη φορά όμως το αριστερό ξεκινάει να εκθέτει το θέμα,και κάνει την είσοδο του το δεξί,που τώρα είναι συνοδευτικό.Αφού το αριστερό χέρι κλείσει την αρχική επανέκθεση,το δεξι χέρι παρουσιάζει το θέμα αυξάνοντας ταχύτητα αλλά και χάρη.Μέσα σε αυτό παρεμβάλουν παραλλαγές απο Βαλς Σοπέν και μοιάζουμε σαν να χορεύουμε μαζί,οι διαφωνίες που είχαμε στην ανάπτυξη μετατρέπονται σε συμφωνίες.Συνειδητοποιούμε οτι το τέλος του κομματιού είναι κοντά και μειώνουμε το tempo με ένα ριτενούτο,σαν να μη θέλουμε να φτάσουμε στο τέλος.


Κλείνουμε με μια λυρική καντέντσα...απόλυτη αρμονία...απόλυτη συμφωνία...που μόνο τέλος δεν σημαίνει!!

Και τωρα κάτι διαφορετικό...

Η ιστορία ξεκινάει με τον Στέλιο να πίνει καφέ,χωρίς να φαντάζεται οτι απο κει και έπειτα θα ζήσει κάτι δυνατό...

Στην παρέα του καφέ προστέθηκε και ο Πάνος ο οποίος ήταν φίλος φίλου.Είχε αυτό που άρεσε στον Στελιο.Αίσθηση του χώρου και εκφραστικότητα.Η αρχή έγινε ανταλλάσοντας τηλέφωνα.
Την πρώτη μέρα ο Στέλιος ήταν ενθουσιασμένος.Αισθάνθηκε πως αυτός και ο Πάνος έχουν χημεία.Την δεύτερη μέρα τον πήρε τηλέφωνο και δεν το σήκωσε."Θα έχει καμιά δουλειά" είπε, προσπαθώντας να μην προδιαθέτει άσχημα. Του έστειλε μήνυμα να βρεθούνε,ρίχνοντας έτσι το μπαλάκι στον Πάνο. Τις επόμενες μέρες προσπαθούσε να φαίνεται καλά αν και είχε απογοητευτεί αρκετά.
Μα ποιός ο λόγος να μην αρέσει στον Πάνο και στον κάθε Πάνο?Μπορεί να μην είχε σχήμα καλοριφέρ ούτε σωματότυπο Madonna-Ποδοσφαιριστής.Ήταν ένας φυσιολογικός ωραίος άνθρωπος όπως και ο Πάνος.Είχε χιούμορ και ήταν εύστοχος. Γιατί οι άνθρωποι δεν δίνουν μια ευκαιρία, να τους αποδείξεις οτι μπορείς να τους κάνεις ευτυχισμένους?Γιατί είχε την εντύπωση οτι όλοι αναζητούν την ευτυχία?Αυτές οι σκέψεις του περνούσαν συνέχεια απο το μυαλό,αλλά δεν ήθελε να απασχολεί και τους φίλους του με το πρόβλημά του.
Εκείνες τις μέρες δεν είχε όρεξη για τίποτα.Το στομάχι του είχε κλείσει,δεν ήθελε να φάει.Είχε σπάσει δύο εξάδες ποτηρια απο τα νέυρα του περιμένωντας πάνω απο το κινητό του για ένα μήνυμα.Είχε πλάσει 100 διαφορετικά σενάρια για το πως θα απαντήσει αν θα του έστελνε ο Πάνος.
Αποφάσισε τελικά οτι δεν θα κάτσει να σκάσει,"Πανούληδες υπάρχουν πολλοί,έτοιμοι να με γνωρίσουν".
Τις επόμενες μέρες γνώρισε κάποια άτομα που ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες γνωριμίες αλλά έπεφτε στο τριπάκι να τους συγκρίνει με τον Πάνο.Δεν άντεχε αλλο αυτή την κατάσταση,έκανε αυτό για το οποίο παλιότερα κορόιδευε τους άλλους.Νόμιζε πως παίζει σε κάποιο παιχνίδι και οτι όλα επηρεάζονται απο το πως θα παίξει ο Πάνος.

Δυο εβδομάδες μετά χτυπάει το τηλέφωνο του.Μήνυμα...
"Γεια τι κάνεις?Είσαι ελεύθερος να βρεθούμε αύριο το μεσημέρι?Πανος.
...Φρίκαρε.Του έστειλε ο Πάνος μετά απο τόσο καιρό.Του απάντησε
"Με συγχωρείς έχω σχολή σχεδόν όλη τη μέρα.Τα λέμε..."
Αισθάνθηκε πολύ μαλάκας για αυτό που έκανε,τρεις εβδομάδες παρακαλούσε για ένα μήνυμα και τώρα φαίνεται σαν να τον φτύνει.Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο...Μήνυμα.

"Τώρα γύρισα απο εξωτερικό,συνέβη κάτι οικογενειακό.Θέλεις να περάσεις μεθαύριο απο το σπίτι μου?
Τα μάτια του Στέλιου έλαμψαν.Του απαντάει "Ναι μεθαύριο είναι μια χαρά δεν έχω κανονίσει τίποτα.
Σχηματίζει το νουμερο ενός τηλεφώνου.Καλεί..."Έλα Ελένη?Που σαι ρε σίχαμα της κοινωνίας?Θυμάσαι που μεθαύριο είχαμε κανονίσει καφέ?Ξέχνα τον...Να πας με τον γκομενό σου μωρή...Ναι ναι μου έστειλε..."
Εκείνη την μέρα το σπίτι του πλημμύρισε απο ήχους της Άννας Βίσση " Δεν θέλω να ξέρεις πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χωμα..." την οποία την απεχθανόταν παλιότερα,αλλά ένα μήνυμα του Πάνου έφτανε για να την εκτιμήσει.Εκείνη την μέρα και την επόμενη δεν έφαγε τίποτα για να χάσει τα περιττά κιλά που νόμιζε οτι είχε,εδώ και 10 χρόνια.Μέχρι και το κεφάλι του στην πόρτα χτύπησε για να σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν υστερική γκόμενα.

Χτύπησε το κουδούνι και ο Πάνος του άνοιξε.Όσο συζητούσαν και τον γνώριζε περισσότερο τόσο περισσότερο τον γούσταρε.Δεν τον εξιδανίκευσε χωρίς λόγο τελικά.Προσπαθούσε να μην γαντζωθεί απο πάνω του για να του αφήσει χώρο.Απο την άλλη όμως ήθελε τόσα να του πει για το πως αισθάνεται,αντί να καταπιέζεται.ήθελε τόσο πολύ να ξεκαθαρίσει αυτή η κατάσταση μέσα του.Αισθάνθηκε ηλίθιος που άφησε τον εαυτό του να νιώσει έτσι γιατί εκ των πραγμάτων ο αλλός δεν φαινόταν να τον συμμερίζεται.Έπρεπε να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν απο μόνα τους αντί να εκβιάζει καταστάσεις.
-"Άφησα χτες το παράθυρο ανοιχτό και πιάστηκα ρε γαμώτο" είπε ο Πάνος.
-"Μπορώ να σου κάνω μασαζ να χαλαρώσεις λίγο"
Υπήρχε έντονη ερωτική ατμόσφαιρα την ώρα που ο Στέλιος του έκανε μασάζ,και ο Πάνος προσπάθησε να τον φιλήσει.Ο Στέλιος τον απέφυγε "Συγνώμη πρέπει να φύγω πέρασε η ώρα και έχω σχολή το πρωί. Στο σπίτι σκεφτόταν την μαλακία που είχε κάνει.Περίμενε αυτήν την στιγμή όλο αυτόν τον καιρό και όταν ήρθε,ξεστόμισε αυτήν την μαλακία?Αισθανόταν πολύ μαλάκας επειδή δεν μπορούσε να συμπεριφερθεί φυσιολογικά.Τι ήταν?Αλιεν που τον έστειλαν για πειράματα στη γή?

Την επόμενη χτυπάει το κινητό του.Μήνυμα."πάμε για καφέ?Θελω να μιλήσουμε"
Στο καφέ πήρε την πρωτοβουλία και τον ρώτησε ο Πάνος
-"Τι παιχνίδι παίζεις?"
-"Τι εννοεις?"
-"Για χτες που έφυγες..."
-"Δεν παίζω κανένα παιχνίδι,εσύ παίζεις παιχνίδια.Σου είχα στείλει και με είχες γραμμένο σχεδόν ένα μήνα ρε πούστη,μου στέλνεις μετά απο τόσο καιρό και ζητάς και εξηγήσεις?"
-"Μα πόσο χαζός είσαι,πέθανε η θεία μου στο εξωτερικό και έπρεπε να φύγω για κληρονομικά θέματα,για αυτό έλλειψα τόσο.Αν ξενέρωνες να ξηγιόσουν,δεν είσουν και υποχρεωμένος να βγεις μαζί μου."
-"Δεν ξενέρωσα..."
-"Τότε?Τι?Φοβάσαι οτι κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα?
-"Τι...είπες?"
-"Φοβάσαι οτι δεν μπορείς να ανταποδώσεις?"
-"Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να καθομαι να σε ακούω."
-"Γιατί?Δεν αντέχεις να σου μιλάνε ειλικρινά...?"

Εκείνη την ώρα ο Στέλιος θύμωσε πραγματικά.Πως μπορούσε να τον κρίνει αυτός ο άνθρωπος που μάλλον ούτε καν μπηκε στον κόπο να τον γνωρίσει λίγο καλύτερα?Πήρε το πιο κυνικό ύφος και πήγε να του απαντήσει.
Δεν πρόλαβε...
...το μόνο που ένιωσε ήταν...

...το πολλά υποσχόμενο φιλί του Πάνου...!