Reflection

Καμιά φορά σε φαντάζομαι δίπλα μου να στρίβεις τσιγάρο.Έχεις πολύ όμορφα χέρια.Δεν με καταλαβαίνεις που σε παρατηρώ.Έχεις την ανεμελιά μικρού παιδιού.Θέλω να σε αγγίξω χωρίς να χάσω όμως αυτην την μαγική στιγμή.Είσαι πολύ όμορφος.Η έτσι σε βλέπω εγώ.Δεν με νοιάζουν οι άλλοι μόνο εσύ υπάρχεις αυτή τη στιγμή.Εσύ μου σπας την μονοτονία της ρουτίνας μου.

Το βράδυ όταν κοιμάμαι διαισθάνομαι την παρουσία σου.Νοιώθω ασφαλής.Νοιώθω πως υπάρχει ο θεός,και οτι για πρώτη φορά στην ζωή μου ήταν δίκαιος μαζί μου.Δεν θέλω τίποτα απο σένα.Μόνο το οτι στέκεσαι δίπλα μου μου αρκεί.Και ας γκρινιάζω μερικές φορές...εντάξει πολλές φορές...ναι ναι εντάξει γκρινιάζω αρκετά.Έχω αρκετά ελλατωματα το ξέρω.Όμως είμαι άνθρωπος όπως και εσύ.Και ας παραβλέπω τα ελλατώματά σου,δεν με νοιάζουν.

Χτυπάει το κουδούνι και ξυπνάω απότομα.Απο τα σεντόνια ξεχύνεται το άρωμα σου(μου) και μου δίνει μια ευφορία.ακούω νερά απο το μπάνιο και νομίζω πως είσαι στο ντους.Τελικά ήταν το σιφόνι που βούλωσε και πλημμύρισε.Ανοίγω μηχανικά την πόρτα και ακούω μια φωνή να ζητάει τα κοινόχρηστα.Εσύ έχεις φύγει εδώ και ώρες.

Το ξέρω πως δεν είσαι ο ιδανικός για μένα γιατί απλά για κανέναν δεν υπάρχει ιδανικός σύντροφος.Με κάνεις όμως να χαμογελάω συνέχεια όταν είμαι μαζί σου.


Πόσο ακόμα?δεν με σιχάθηκες?Εγώ με σιχαίνομαι.Είμαι μια κινητή βόμβα έτοιμη να σκάσει και να κάνω κακό στους γύρω μου.Τι με κοιτάς?Ήταν μια στιγμή αδυναμίας.Σου υπόσχομαι δεν θα ξανασυμβεί.Όχι,και να σου ζητήσω συγνώμη δεν θα λυθεί τίποτα.Πρέπει να φύγεις πριν είναι πολύ αργά.
Φεύγεις?Καιρός ήταν.Κλαις λες και νομίζεις οτι με ενδιαφέρει.Όλα θα φτιάξουν λες μα εγώ τα βλέπω χειρότερα και απο ότι ήταν στην αρχή.Δεν νοιώθω τίποτα για σένα.Δεν νοιώθω τίποτα για σένα.

Συγνώμη...