Εγώ είμαι εδώ.Και κοιτάζω την οθόνη.Βάζω μουσική για να μην πεθάνω απο την βουβαμάρα.Μάταια βάζω πλυντήριο γιατί ξέρω οτι δεν θα στεγνώσουν.Κάτι όμως πρέπει να κάνω.Είναι φριχτή η αυπνία.Ένας χρόνος εκτός εξαιρέσεων που δεν έχω ύπνο.Ευτυχώς που δεν δουλεύω.Είναι απαίσια η κουραση όταν δεν σε πιάνει ύπνος.
Αποφασίζω να πάω μια βόλτα.Φοράω μια μπλούζα και βγαίνω.Αφήνω την βροχή να με χτυπήσει,μου αρέσει το συναίσθημα.Ο δρόμος άδειος.Ξαπλώνω πέντε λεπτά στον δρόμο.Νοιώθω ένα αίσθημα εγκατάλειψης και μοναξιάς σαν να μην υπάρχει κανείς στον κόσμο.Συγκινούμαι...
Συνέρχομαι.Έχω κρυώσει.Ο μαύρος κύκλος μεγάλωσε και άλλο σήμερα.Άλλη μία μέρα.Αύριο θα είναι διαφορετικά.Είμαι μόνος μου σε αυτό?Που είστε οι υπόλοιποι που δεν μπορείτε να κοιμηθείτε?
Σκάω ένα χαμόγελο και πέφτω άλλη μια φορά για τον καθιερωμένο 4ωρο ύπνο...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Χμμ…..εγώ σπανίως έχω αϋπνίες, πρέπει να τραβάω πολύ μεγάλο ζόρι για να μη κοιμηθώ. Συνήθως κοιμάμαι πολύ βαριά. Αλλά και η αϋπνία καμία φορά έχει τη χάρη της. Αν δε μπορώ να κοιμηθώ, βγαίνω στο μπαλκόνι και αφουγκράζομαι τους ήχους της νύχτας, μόνη μου στο μπαλκόνι. Εκείνη την ώρα είναι αλλιώτικη η ατμόσφαιρα
σπανιως με ποιανουν αυπνιες , τι να πω ευχομαι να σου περασουν γρηγορα , δεν ειναι και το καλυτερο πραγμα .
τώρα δεν με βασανίζουν τόσο μπορώ να πω.Αλλά όταν τελειώσει οριστικά τότε θα είναι πραγματικά η λύτρωση :)
Δημοσίευση σχολίου