Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

Να και κάτι να σκάσει χαμόγελο στο χειλάκι μας

Είχα πάει να βοηθήσω μια φίλη μου στην μετακόμιση.Καθόμασταν μία ώρα να πιούμε τον καφέ μας και να κάνουμε το τσιγαράκι μας,οταν λέω"αντε πάμε να ξεκινήσουμε γιατί θα βραδιάσουμε".
-ναι ναι ένα τσιγάρο ακόμα.
Καθίσαμε κάναμε το τσιγάρο μας.Ανάβουμε δεύτερο και μου λέει
-Μόλις το καπνίσουμε πάμε να αρχίσουμε
Αφού καπνίσαμε 2-3 ακόμα τσιγάρα είδαμε οτι πέρασε η ώρα και πάμε στο δωμάτιο να πακετάρουμε τα πράγματα.
-Ρε συ Μαρία πείνασα δεν παραγγέλνουμε τίποτα?
-Ναι ναι το τηλέφωνο είναι μέσα στο δωμάτιο.
-οκ σε πέντε λεπτά πάω να παραγγείλω.
Αφού πέρασε μισή ωρίτσα πεινάσαμε τόσο πολύ που ξεκουνηθήκαμε να πάμε να πιάσουμε το τηλέφωνο.
-Τι θα παραγγείλουμε?
-Πίτσα καμιά κρέπα,ξερωγω?Έχεις προσπέκτους?
-Ναι μέσα στο δωμάτιο.
-Α οκ κάτσε να δω τι έχω στο κινητό μου.
Αφού βρήκαμε τι θα παραγγείλουμε και το παραγείλαμε κιολας,αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλλειμα για τσιγάρο μέχρι να έρθει το φαί.Την ρώτησα:
-Πόσα μαθήματα χρωστάς?
-καμιά 10αριά.Σήμερα έδινα ένα αλλά βαρέθηκα να ξυπνήσω τόσο νωρίς
-Ε ναι ρε συ Μαρία όμως αυτό το μάθημα πάντα την ίδια ώρα μπαίνει κάποια στιγμή πρέπει να πας να το δώσεις.
-Ε στο αλλο εξάμηνο μωρέ.
Έπειτα συνειδητοποιήσαμε οτι μας τελείωσαν τα τσιγάρα και επειδή βαριόμασταν να κατεβουμε στο περίπτερο να πάρουμε ρίξαμε κλήρο ποιος θα σηκωθεί να τηλεφωνήσει στον ντελιβερά να μας φέρει.
Αφού ήρθε το ντελίβερι κάναμε διάλλειμα για φαγητό και έπειτα διάλλειμα για ένα τσιγάρο.
Με τα πολλά και τα λίγα απο τις 12 το μεσημέρι έφτασε 10 το βράδι και καταφέραμε να πακετάρουμε 5 κούτες.Ενώ είμασταν πτώματα ξαπλωμένοι στον καναπέ κάνω την εξής πρόταση: Πάμε για μπίρα?
-ΦΥΓΑΜΕ απαντάει με έναν ενθουσιασμό.Ύστερα απο 3 ώρες σηκωθήκα απο τον καναπέ και πήγα σπίτι μου.
Ήταν μια δημιουργική μέρα!

3 σχόλια:

the boy with the arab strap είπε...

μια ακρως ξεκουραστη μερα , σιγουρα τετοιες στιγμες θα τις θυμασαι απο τα φοιτητικα χρονια

Μεθυσμένη Καρδιά είπε...

mwre tha to thimamai alla tosi sapila den kanei kalo :P

Pink_Fish είπε...

Τέτοια αναβλητικότητα, πίστεψε με, μόνο στα φοιτητικά σου χρόνια θα έχεις την ευκαιρία να βιώσεις. Απόλαυσε την ανεμελιά αυτή όσο μπορείς