Άναψα άλλο ένα τσιγάρο περιμένωντας κάτι το αναπάντεχο.Ένα κακό προαίσθημα.Σαν αυτά που έχω πάντα αλλά δεν βγαίνουν ποτέ αληθινά. Έτσι και αυτή τη φορά με κάτι πρέπει να απασχολήσω την αυπνία μου, ίσως έτσι περάσει και η ώρα. Τελικά το μόνο αναπάντεχο που συμβαίνει είναι να πέσει η γραμμή του ιντερνετ για ένα τέταρτο.
Σκέφτομαι να ανοίξω το ψυγείο να πάρω μια μπίρα αλλά μόλις θυμήθηκα ότι οι μπίρες μου τελείωσαν πριν ένα τρίμηνο. Η τηλεόραση παίζει βουβά, το κάνω αυτό για να νοιώθω την παρουσία άλλου ανθρώπου. Έστω και αν αυτός διαφημίζει όργανα γυμναστικής η προβάλλει τα υπερφουσκωμένα βυζιά του. Θα ρθει καιρός που οι άνθρωποι θα ακούνε «σ’αγαπώ» από την τηλεόραση και θα της απαντάνε. Εγώ το απέκλεισα αυτό το ενδεχόμενο πατώντας mute.
Κάνω τις τελευταίες μου προσπάθειες να κοιμηθώ. Ακούγεται κίνηση από τον δρόμο μάλλον οι άνθρωποι άρχισαν να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Αποφασίζω να σταματήσω να σκέφτομαι και αύριο μέρα είναι. Χτυπάει το τηλέφωνο . Είναι από την δουλειά μου υποθέτω. Δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα.Αύριο.Θα σκεφτώ αύριο…
2 σχόλια:
Λοιπον καλωριζικο το μπλογκ σου.Καλα εκανες καποιες φορες,ισως ειναι καλυτερο να σταματουν οι σκεψεις...
Αυτές ήταν απο τις πρώτες ιστορίες που έγραψα,οι επόμενες μπορεί να έχουν μεγαλύτερη απεύθυνση ;)
Δημοσίευση σχολίου