Της παρασκευής το γάλα...

Ξημερώματα...
Μια υποβόσκουσα επιθυμία κατάκτησης.Το εσωτερικό υπερεγώ διακινείται αδιαμαρτύρητα.
Ανάγκη της επαναλαμβανόμενης τεχνοτροπίας μου.Η φοβία της αρχικής αξίας.

Πίνω το τσάι μου.Σχηματισμένη κρούστα στο φλυτζάνι βασανισμένων χρόνων.
Σπυρί της διαφθοράς."Γιατί το έκανες αυτό"?

Ένα χέρι με αγγίζει.Δέος της βιοποικιλότητας.Ανασκαφές πέμπτου βαθμού,συναδουν του μουσικού προσανατολισμού.

Όχι χάος.Χαώδες...Χαώνομαι...Το χάσμα της ατέρμονης βίδας που αναζητά σκοπό...

"Τον βρήκε"!!!!!

Ακούστηκε μια εκφραστική και ταυτόχρονα βουκολική χροιά.Άγνωστη η προέλευσή της.Αφουγκράστηκε αλησμόνητα...

Έφυγε.
Αλλά πριν φύγει ξεστόμισε τις τρεις αυτές λέξεις που διακαώς επιθυμούσε να ακούσει σε όλη την μιασμένη ζωή του : "Πάμε για μπιλιάρδο"?


Υ.Γ. ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΒΕΡΜΠΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Υ.Γ.2 Παραθέτω και την σονάτα του Σούμπερτ σε λα ελάσσονα για να ταιριάζει με το παραπάνω "καλλιτεχνικό αριστούργημα"(Πέρα απο την πλάκα είναι απο τα πιο υπέροχα έργα,αν έχετε χρόνο ακούστε το)