Bitter End

Πρέπει να βιαστώ να τελειώσω με το καθάρισμα.Περιμένω παρέα.Στουμπώνω την σακούλα σκουπιδιών που έχει γεμίσει με τις φωτογραφίες σου,τα σιντί σου,τις αναμνήσεις σου...

Στο τηλέφωνο η φωνή του ακουγόταν απαλή,αρρενωπή.Έχει κάτι δουλειές στην Θεσσαλονίκη και προσφέρθηκα να τον φιλοξενήσω.Μπορεί να ρίξουμε και ωραία πηδήματα!

Χτυπάει το θυροτηλέφωνο.Πριν λίγο καιρό θα περιέγραφα κατι τέτοιο με βερμπαλισμό και παπαρολογία.Αλλά εχει συνηθίσει πια το αυτί μου και το μυαλό μου σε κάτι τέτοιο.Ήταν αυτός.
Του σέρβιρα ένα ποτήρι κρασί όπως συνηθίζω.Έβαλα ένα και σε μένα.Μετά απο λίγη ώρα του την έπεσα,όπως συνηθίζω.Ευτυχώς δεν ήθελε πολύ για να ξεμπλοκαριστεί.Τώρα θα μου πεις και εγώ μπλοκάρω κάποιες φορές αλλά φροντίζω να μην το δείχνω.

Πήγαμε στο κρεβάτι.Βγάλαμε τα ρούχα μας και ύστερα μου έσκισε το εσώρουχο που μου χάρισες.Μου έδεσε με αυτό τα χέρια.Πηδηχτήκαμε.Αυτός νόμιζε οτι κάναμε έρωτα...δεν του χάλασα το παραμύθι.

Το πρωί που σηκωθήκαμε του έφτιαξα καφέ.Αυτόν που έφτιαχνα και σε σένα.Ναι έμεινε stock απο τότε.Άντε καλέ που μπαγιάτεψε.Το είχα στο ψυγείο.Άλλωστε μόνο οι εραστές μου πίνουν απο αυτό για μένα φτιάχνω φρέσκο.
Θέλει να συζητήσουμε για μας.Το "μας" δεν υπάρχει.Το ήξερα και πριν χαζός δεν είμαι.

Όταν έφυγε μου έστειλε μήνυμα.Θα μπορούσε να είναι ο ιδανικός αν δεν ήταν χαζός.Χαζός που με εμπιστεύτηκε.

Άρχισα να συμμαζεύω και πάλι το σπίτι μόλις έφυγε.Μπήκα στο msn.Ο φοιτητής ήταν online."Έλα σόρυ που δεν μιλήσαμε το διήμερο.Είχα επισκέψεις"
"Δεν πειράζει"μου είπε.
"Θες να ρθεις απο δώ για κανένα ποτό?"
"Σε μισή ωρίτσα είμαι εκεί"

Όπως το είπε.Σε μισή ώρα ήταν εδώ.Του σέρβιρα ένα ποτήρι κρασί,όπως συνηθίζω...




Υ.γ. Το τραγούδι αφιερωμένο...ξέρεις εσύ.