Άντε πολύ γράψαμε....

Και πολλά μας τα είπαν μερικοί αργόσχολοι...

Ίσως αυτα , που θέλω να πω...

Δύο απανωτά hangover.Η τηλεόραση παίζει telemarketing μια βραδινή συνήθεια πριν κοιμηθώ.Το χαρτί υγείας κοντεύει να τελειώσει απο την ίωση που με ταλαιπωρεί αυτές τις μέρες.Μάλλον πρέπει να ξεκουραστώ λιγάκι...

Δεν μπορώ να κοιμηθώ.Έχω ένα σφίξιμο στην καρδιά.Θέλω να με πάρεις αγκαλιά.Αν και είναι νωρίς.Έδειξες ενδιαφέρον και σε αμφισβήτησα.Υπομονή όμως,έτσι μου μάθανε :)
Θέλω να σου στείλω μήνυμα αλλά δεν ξέρω πως θα το παρεις.Δεν θέλω να είμαι για άλλη μια φορά το επιπόλαιο "μικρό" παιδί που νομίζουν οι περισσότεροι.

Νοιώθω πως κάτι υπάρχει μέσα μου και είμαι χαρούμενος που το έχω.Ταυτόχρονα αγχώνομαι μην μου φύγει.Κάποιες φορές σήμερα έκανα χαζές σκέψεις οτι θα κρατήσει.Αμέσως μετά όμως προσγειώθηκα για το δικό μου καλό.Είναι πολύ νωρίς για ελπίδες.Συγκρατημένη αισιοδοξία ίσως.

Περιμένω την στιγμή που τα χείλη σου θα είναι πάλι στον λαιμό μου,που θα αφεθώ ξανά στο φιλί σου.
Ελπίζω να ξαναέρθει η στιγμή αυτή...